Miasto Ur
-
-
Kuba1001 Vader:
Jakimś cudem przeciał lecący bełt, ale dość szybko wykonał identyczny atak jak wcześniej, rzecz jasna doskakując do Ciebie.
Taczka:
Podniósł ręce w obronnym geście i zaśmiał się.
‐ Może i faktycznie mam swoje za uszami, ale jestem Lordem Ur, zapomniałaś?
Wiewiur:
Obudziłeś się dnia następnego, rankiem lub przedpołudniem, ciężko określić nawet mimo pozycji słonecznej kuli na niebie. -
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Jakaś krzątanina mogła wskazywać najpewniej na niego, bo chyba nie było więcej osób w tym domu, ale z drugiej strony to skąd możesz mieć pewność?
Vader:
Tym razem nie miał zamiaru zaatakować w identyczny sposób, ruszył powoli i z rozmysłem, krążąc wokół Ciebie i wyprowadzając jednocześnie cięcie w szyję i pchnięcie w bok.
Taczka:
‐ Jak już mówiłem, mogę dać Ci kilka dni do namysłu, ale niewiele więcej. -
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Dochodziły z kuchni, gdzie zastałeś znaną Ci osobę, czyli Twojego mistrza przygotowującego sobie jakieś śniadanie czy inny posiłek, zależny od pory dnia.
Taczka:
‐ Osobiście wolałbym, żebyś nie wychodziła na razie w ogóle, ale jeśli chcesz, to idź, ale na pewno nie sama.
Vader:
Spróbował je odbić, ale szczęście się do niego tym razem nie uśmiechnęło: Oba wbiły się w jego ciało, z czego jeden w okolice serca, a drugi w prawe płuco, doprowadzając do jego śmierci.
Zohan:
Ciężko określić, ale starczyłby tylko i wyłącznie Tobie na dobrych kilka tygodni wędrówki. -
-
-
-
-
Kuba1001
Zohan:
‐ A cztery złotniki masz? Bo bez tego to ja Ci nawet kromki nie sprzedam.
Taczka:
‐ Ur nigdy nie było bezpieczne, niezależnie czy kręciły się tu Wampiry, czy nie. Jakieś resztki tych obmierzłych krwiopijców wciąż mogą się gdzieś czaić i chcieć się zemścić, jeśli nie na mnie, to na kimś z mojego bliskiego otoczenia. Poza tym zawsze możesz trafić na bardziej pospolitych bandytów. Myślę, że Rodo chętnie będzie Ci towarzyszyć.
Wiewiur:
‐ Zjedz coś i zajmij się sobą do południa, a wtedy ruszaj do karczmy “Pod Pustynnym Rekinem,” tam się spotkamy i wtedy dostaniesz swoje zadanie.
Vader:
Skrytobójcy i najemnicy, mimo iż w mniejszej ilości niż wcześniej, byli zbyt zajęci mordowaniem się wzajemnie, aby zwrócić na Ciebie uwagę. -
-
-
-
