Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Czemu tak szybko?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż, Kasuss nie jest odpowiednim miejscem dla nas.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Rozciągnęła się na krześle i wstała.
‐Idę z wami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lekko skinął głową, bo było to dość oczywiste, i wyszedł z karczmy. Niemowa oraz Rodo za nim.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Wyszła z karczmy chwilę po nich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A oni ruszyli ku bramie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Gdzie teraz będziemy jechać? ‐ Szła obok szlachcica, po jego prawej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, szłaś z tyłu, bo mięśniak zajmował miejsce po prawej, a niemowa po lewej.
‐ Najpewniej do, któregoś z nadmorskich miast.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Uśmiechnęła się, w sumie jej życie toczyło się jedynie w Hammer, więc cieszyła się jak nigdy, że zobaczy morze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zobaczyłaś podobny uśmiech na twarzy niemowy, choć z zobaczenia morza powinni bardziej cieszyć się dwaj ludzie pustyni. Niemniej, opuściliście miasto.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Patrzyła się co robią inni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wsiadali na konie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Usiadła więc na konia, którym jechała wcześniej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐To gdzie teraz? ‐ Spytała się szlachcica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak mówiłem, w kierunku morza. Później zapewne do Gilgasz, bo w Hunder nie mamy czego szukać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Kiwnęła głową i czekała na wyruszenie w drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I ruszyliście.
//Jeśli nie masz ochoty na jakąkolwiek interakcję z innymi to mogę się wstrzymać z odpisami i napisać dopiero, gdy będziecie na miejscu.//

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

//To napisz jak już przyjadą.//

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis znajdował się właśnie w piwnicy swej dawnej rezydencji, jego legowisko było umoszczone kośćmi i nie do końca jeszcze zgniłym mięsem ‐ głównie ludzkim, ku jego zaskoczeniu po raz pierwszy od bardzo dawna ktoś otworzył drzwi ‐ było to dość łatwo słychać ponieważ stare ciężkie wrota znajdowały się tuż nad jego głową.

Tak też ruszył na górę stawiając kroki bardzo ostrożnie i przykulony rozpoczął poszukiwania swej ofiary, wysyłając we wszystkie strony lekkie impulsy magii mroku.