Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na jej twarzy odmalował się wielki strach, a po chwili jeszcze większa rozpacz. W końcu, zamiast uciekać, padła na kolana sparaliżowana strachem, od czasu do czasu tylko łkając.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis przybliżył mężczyznę do swojej maski i wydobył spod niej ogromną chmurę dymu która zabiłaby nawet rosłego orka w kilka sekund, i gdy ten przestał się już ruszać szerokim ruchem ręki rzucił nim o ścianę

Uciekaj…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Próbowała wstać, lecz upadła. Zaczęła więc się czołgać do wyjścia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak słabe zachowanie go żenowało…odwrócił więc wzrok, zdjął maskę i rozpoczął pożeranie mężczyzny ‐ rozpuszczając jego kończyny chmurami dymu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I pożarłeś to, czego nie rozpuścił dym. Kobieta tymczasem już prawie cała wywlokła się na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zostawiając ciało w miejscu w którym je pożarł ruszył do kuchni aby tam rozpocząć konsumpcję drugiego człowieka, a i powolne wyczekiwanie na noc ‐ kiedy będzie mógł wyjść na ulicę i zapolować w innym mieszkaniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I zjadłeś, a kobieta Ci uciekła.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zatem zadowolony ze swego dzieła ruszył na piętro, na którym przysiadł przy oknie na starym drewnianym krześle aby wyczekiwać nocy, lub nowych gości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nowych gości brak, ale słońce wreszcie zaszło.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też kierując się schodami jeszcze wyżej dotarł wreszcie na dach…z którego przemieniając się w niewidocznego zeskoczył ‐ kierując się na budynek obok, dla normalnego człowieka skok byłby niemożliwy…ale on w końcu normalnym raczej nie był i tak też jednym machnięciem skrzydeł pozwolił sobie na dostanie się do willi obok.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, udało się.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też Blis zaczął poszukiwania jakiegoś wejścia którym mógłby przedostać się do budynku, a w nim rozpocząć polowanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Były wielkie, dwuskrzydłowe wrota na froncie, mniejsze drzwi z tyłu i kilkanaście okien.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Rozejrzał się za otwartym oknem, a nawet jeśli takiego nie znalazł to po prostu poszukał takiego w którym byłoby zgaszone światło i wpie**olił się przez nie na siłę ‐ cały czas niewidzialny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i wpie**oliłeś się, nie było innej rady. Narobiłeś hałasu i stwierdziłeś, że jesteś w okazałej jadalni, której sporą część zajmuje długi, dębowy stół z krzesłami po bokach i na obu końcach.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wykorzystał że w pomieszczeniu nie ma żadnego światła i pozostał niewidzialny, czekając aż jedzenie samo do niego przyjdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I zauważyłeś sędziwego lokaja ze świecznikiem w dłoni. Ogółem teraz paliło się siedem świec, a on zaczął rozglądać się po pomieszczeniu.
‐ Wandale. ‐ mruknął, gdy zaważył zbitą szybę. Później jednak tylko wzruszył ramionami i skierował się do wyjścia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

On natomiast podążył za nim aby, Blis uważał ludzi za raczej stadne istoty ‐ tak też spodziewał się iż ów starzec wskaże mu większą ilość potencjalnych ofiar.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Teoria chybiona, bo lokaj poszedł do swojego pokoju i zasnął w samotności.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Potwór postanowił to wykorzystać, i po prostu poderżnął mu gardło. Gdy ciało przestało się już ruszać pożarł je i ruszył dalej, wciąż niewidoczny rozglądając się za jakimś światłem.