Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Zaczęła biec w jakimkolwiek kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
Tym razem pozwolił Ci wejść, co oznaczało, że nie miał tam innego pacjenta.
Taczka:
I tak właśnie pobiegłaś, szczęśliwie szybko zlewając się z tłumem i uciekając przed goblińskim pościgiem.
Abby:
‐ Jak rozumiem to wymyślenie planu, który nas z tego wyciągnie, leży na moich barkach, tak?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Witam. Może mi Pan powiedzieć jak się leczy oparzenia?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

No i szła dalej, może gdzieś kiedyś dojdzie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Byłbyś pierwszym mężczyzną zdolnym do zaufania kobiecie. ‐ Uśmiechnęła się pod nosem. ‐ Co swoją drogą nie jest za dobrym pomysłem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Jak Ci powiem, to stracę fuchę. ‐ odparł, wycierając uprzednio myte w miednicy dłonie. ‐ Siadaj. ‐ dodał, wskazując na łóżko.
Taczka:
Może i tak, jednakże zanim znalazła coś, znalazła kogoś, a mianowicie swego nordyjskiego znajomego, który kręcił się dość blisko. Najwidoczniej jemu też się udało.
Abby:
‐ Nie ufam nikomu. Nawet sobie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//Teraz chcę się upewnić. Czy tam w pokoju, to zdjął tylko górę i było widać ogon, tak?//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nic ci na to nie poradzę, że nie wyglądasz na godego zaufania. Szczególnie, że nie potrafię zaufać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Proszę pana! ‐ Krzyknęła do Norda i podbiegła do niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
//Już pójdę Ci na rękę, że nic mu nie widać, ani nic mu nie wystaje.//
Taczka:
Odwrócił się do Ciebie i czekał, nic nie robiąc, najwidoczniej zbyt zdziwiony tym, że komuś innemu też się udało.
Abby:
‐ A niby czemu nie jestem godny zaufania? Dethan mi ufa, a to chyba coś?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Położył się tam.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jakoś… jakoś czasem nie ufam nawet jemu. Widzisz, co się dzieje. Jest zupełnie jak dziecko. Dobra, pieprzyć. Jak masz plan?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Jak pan uciekł? ‐ Zapytała się dysząc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Więc…? ‐ spytał, mając na myśli zapewne Twoje obrażenia.
Abby:
‐ Jeszcze nie mam, potrzebuję czasu.
Taczka:
‐ Wyrąbałem sobie drogę. ‐ odrzekł, poklepując wiszący na plecach topór, z którego wciąż skapywała goblińska posoka. ‐ A Ty?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Z tego co widziałem, to głównie oparzenia.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Yyy… Po prostu wybiegłam. A co pan będzie teraz robił?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jakbyś czegoś chciał, to mów ‐ rzuciła wymijająco i zaczęła myć gar od zupy, który najprawdopodobniej był już pusty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ To i ja widzę, przecież nie operuję na słuch! ‐ warknął medyk. ‐ Jak je sobie zrobiłeś? O to właśnie mi chodziło.
Taczka:
‐ Na pewno nie zostanę w mieście.
Abby:
Ano był, a w chwili, gdy lśnił czystością i suszył się, Gereth pstryknął palcami okrytymi rękawiczką.
‐ Mam!

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Przepraszam, nie zrozumiałem. Zaraz, jak to było… ‐ zamyślił się na chwilę. ‐ Z tego co pamiętam, to podpaliłem orka, a on we mnie wleciał.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poczekała więc, aż wielki myśliciel się tym planem podzieli.