Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Lunaaax

Natychmiast przybyła do kuchni i zaczęła pomagać matce w robieniu kolacji.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

//Oh, ja uparta jestem.
A co tam, dziś będzie grzeczny. Ładnie zapuka i tylko poprosi o coś do jedzenia. A jak mu nie dadzą to zawsze moze iść gdzie indziej.
Prawda?
‐Może poprosimy także o coś dla ciebie.‐ Powiedział do zwierzątka siedzącego mu na ramieniu. Spojrzał na psa. Także był śliczny. Szkoda, ze nie ma chociażby kości dla niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ Idź do ogrodu. Po czosnek. ‐ powiedziała matka parząc wodę na herbatę.
Vapen:
Pies odpowiedział przeciągłym warknięciem, a później zaczął szczekać. Kilku wieśniaków wychyliło głowy ze swoich chat.
‐ O ten tu co? ‐ zapytał jeden.
‐ Poszedł, cholerny drzewo je*ie! ‐ krzyknął inny, a kilku zawtórowało mu śmiechem.
Skończyli kiedy drzwi domu otworzyły się i stanął w nich dość postawny i barczysty mężczyzna. Był opalony, a włosy miał lekko przeprószone siwizną.
‐ Czego? ‐ mruknął mierząc Cię wzrokiem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Dobrze, matulu ‐odrzekła i wyszła do ogrodu. A żeby to zrobić, musiała wyjeść przez główne drzwi.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Nie przejmował się wyzwiskami. Nauczył się już, że ludzie to idioci. ‐Witam. ‐Uśmiechnął się do mężczyzny.‐Jestem tu przejazdem, chciałbym zapytać o możliwość…‐ Zmarszczył brwi, myśląc nad właściwym ułożeniem słów.‐… Czy mógłby Pan dać trochę do jedzenia? Mogę zapłacić.‐ Dodał po chwili. Miał nieco zaskórniaków. Kiedyś tam… “Pożyczył”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
‐ Mogę dać pajdę chleba i kilka jabłek. ‐ powiedział, a wyglądał an zirytowanego samą rozmową i chciał Cię jak najszybciej spławić.
Lunaaax:
W głównych drzwiach stał ojciec z kimś rozmawiając.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Widząc przybysza, dziewczyna rzekła miłym tonem, przyglądając się nieznajomemu:
‐ Dobry wieczór. A Pana co tu sprowadza?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zmarszczył brwi i kiwnął głową. Po chwili usłyszał jakiś głosik. Spojrzał na dziewczynę uśmiechając się. ‐Głód.‐ Powiedział prostolinijnie.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Tato, możemy dać mu trochę chleba? ‐ spojrzała na ojca proszącym wzrokiem, a uśmiech odwzajemniła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ Jak stąd pójdzie do tak. Skoczysz później po jakąś starą pajdę. A teraz nie miałaś czegoś przynieść? ‐ zapytał patrząc na Ciebie karcącym wzrokiem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Cofnął się, tak by wyjść z pola widzenia mężczyzny. Cóż, mogło być gorzej. A i tak to nie jedyny dom z ogródkiem. Rozejrzał się. Widział bardzo dobrze pomimo zachodzącego słońca. Po chwili jego wzrok padł na dziewczynę. ‐Mam ci w czymś pomóc?‐ Zapytał ot tak z dobroci serca.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Tak, tato. ‐spuściła wzrok po czym zwróciła się do chłopaka‐ Nie trzeba. Poradzę sobie.
I kończąc mówić poszła do ogródka. Zerwała kilka sztuk czosnku po czym wróciła do domu, mijając przy okazji przybysza oraz obdarzając go współczującym i ciepłym spojrzeniem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Cóż przybysz był zajęty głaskaniem wrobelka, jednak poczuł na sobie wzrok dziewczęcia. Poniekąd nawet odwzajemnil spojrzenie, tyle ze nie było w nim nawet krzty żalu. Ot, spojrzenie kogoś kto zawsze sadzi, ze “mogło być gorzej”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
Matka skończyła parzyć herbatę i wzięła od Ciebie czosnek. Zauważyłeś, że wrzuca kilka ząbków do jednego z kubków. Później wręczyła Ci pół bochenka dość starego i suchego chleba i dwa jabłka.
‐ Daj to temu Elfowi i niech się wynosi. ‐ powiedziała zabierając herbatę.

[Kubeł1001]

Lunaaax

//Ale rasizm w tej mojej rodzince :V //

‐ Dobrze.
Zaniosła wymienione rzeczy przybyszowi i wręczyła je mu.
‐ Proszę. Życzę miłego wieczoru ‐ rzekła dziewczyna, łagodnie się przy tym uśmiechając.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Księstwo Ludzi. Ludzi. Poza tym to wiocha, a tutaj pełno przesądów i otwartej wrogości do innych ras.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Uśmiechnął się, wziął podane rzeczy. Jedno jabłko schował. ‐Dziękuję.‐ Powiedział. Po chwili zmarszczył nos. ‐Jesteś mila, wiesz? Nie wdalas się w rodzinkę.‐ Zachichotal, kruszac w palcach chleb. Widać bylo, ze to nie on chciał go jeść.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Wiem, Ty również ‐ rzekła, zamykając powieki i ponownie się uśmiechając ‐ Śliczny wróbelek.
Po chwili dodała:
‐ Lepiej będzie, żebyś zniknął z tego podwórka, a najlepiej ze wsi. Ludzie tutaj nie przywykli do widoku innych ras. Cóż, raz jeszcze życzę miłego wieczoru. Może kiedyś jeszcze się spotkamy… Eee… Jak masz na imię? ‐zapytała przyjaźnie‐ Ja jestem Vee.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Pokrecil głową, po chwili namysłu wręczając małego ptaszka dziewczynie. ‐Jest twój. ‐ Mila dziewczyna, nie ma co. ‐Jestem Diel.‐ Powiedział cicho, po czym dodał:
‐Ładne imię.‐ Uśmiechnąłem się jeszcze raz, wychodząc przez furtkę. Oczywiście tu wróci. Dwa jabłka mu nie wystarcza.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Do zobaczenia! ‐ zawołała za Dielem i pomachała mu na pożegnanie ‐ Blackie, chodź.
Weszła do domu, a pies zapewne za nią. Przez ten czas trzymała wróbelka w dłoni.