Dekapolis

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wystarczy Wulfgar, Krasnoludzie. ‐ odrzekł tamten.
Tak, rzeczywiście, to musiał być on. Bo o ile blizny na gołej klacie nie były niczym nadzwyczajnym (tak jak paradowanie w takiej zimnicy na gołą klatę) to magicznego młota zagłady pomylić nie mogłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc Wulfgardzie, należą ci się słowa podziękowania i wdzięczności z mojej strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//*Wulfgarze.//
‐ Tropiliśmy tę bandę Yeti od dłuższego czasu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przypadek czasem najlepszym szczęściem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A Ty co tutaj robisz, Krasnoludzie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Polowałem, gdy natrafiłem na Yeti. Zbieg okoliczności.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś takiego nie istnieje. To Tempus połączył nasze ścieżki, choć nie wiem po co.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niestety ja również. Później się przekonamy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak właściwie się zwiesz, Krasnoludzie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jestem Folgar, Folgar Hunderias.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miło było Cię poznać Folgarze. Obozujemy w tundrze na południe od miast Dekapolis, będziesz tam mile widziany. Przybądź najlepiej dziś wieczorem, z okazji ubicia Yeti organizujemy ucztę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dziękuję, chętnie przyjmę zaproszenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i uścisnął Ci dłoń, a następnie odszedł wraz z grupą swoich wojowników.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A krasnoludowi pozostało wrócić do Dekapolis.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A Yeti? Płacili za łby, a tych akurat Nordowie nie ruszyli.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Honor nie pozwala zabrać czegoś, czego sam nie upolował. A może to Duma…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ale złoto, które Cię minie, kusi…

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie. Silna wola, twardy łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skoro tak, to maszerujesz do Dekapolis.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tak, właśnie tam.