Miasto Linest

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Zobaczyli i się zatrzymali, aby naradzić się co z Tobą zrobić. Później postanowili poczekać, aż do nich podejdziesz.
Abby:
Po chwili kobieta postawiła na stole to, co znaleźć się mogło w typowym chłopski jadłospisie, a więc chleb, kaszę, owoce, warzywa, ser, mleko i wodę. Dla pana domu wręczyła jeszcze spory kufel, zapewne wypełniony lokalnym piwem. Później razem z chłopcem zajęła swe miejsca przy stole.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Podszedł więc.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//gdy największą twoja przeszkodą jest to, czy oni czasem zaraz nie zaczną się modlić

Na owy posiłek i tak się wprosił, więc naprawdę niedobrym czynem byłoby wzięcie czegoś od razu i jedzenie, jakby się nigdy wcześniej nie jadło. Odczekał moment, zgodnie ze swym tokiem myślowym nie chcąc zaczynać jeść jako pierwszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Podszedłeś więc.
Abby:
Na szczęście nie zaczęli modlitwy, a jedynie ojciec pociągnął z kufla i z hukiem postawił go na stole, a dopiero wtedy wszyscy zaczynali brać sobie do jedzenia to, na co akurat mieli ochotę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Wziął trochę tego i owego, po czym sam zaczął jeść. Właściwie nie miał na ten moment więcej do zrobienia, tak też nic więcej nie zrobił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wyjątkowo smaczne to nie było, ale najważniejsze, że było sycące. Gdy wszyscy skończyli jeść, żona posprzątała na stole, zmyła naczynia i dolała ojcu piwa, aby później odprowadzić chłopca spać. Starsza córka już pewnie miała odejść, ale zatrzymała się, gdy jej ojciec przemówił:
‐ Jakimi ziołami dokładnie handlujesz?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Panowie?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ W większości tymi leczniczymi, leczącymi rany, wzmacnającymi i pomagającymi na różne dolegliwości. ‐ tak brzmiała odpowiedź dla ciekawskich ze wsi, wszakże raczej imny towar nie mógł zainteresować tej grupy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Tak, wędrowcze? ‐ spytał jeden.
Abby:
‐ A coś na ten, no… ‐ spytał i wyraźnie się zmieszał. ‐ Porost? Znaczy się włosów.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Powinienem coś mieć. ‐ uśmiechnął się nieznacznie i zajrzał do swojej torby, zastanawiając się, czy coś z tego rodzaju zostało.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nieco maści było, owszem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Mam, aczkolwiek o takich sprawach nie powinno się rozmawiać przy obiedzie. ‐ zamknął torbę i z powrotem spojrzał na swego nowego klienta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To była kolacja, zresztą skończyliśmy. ‐ odparł. ‐ Ile chcesz?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//i ten magiczny moment w którym leżę
zapomniałam zrobić jakiś cennik >___>

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Rzuć jakąkolwiek cenę, to prosty chłop, i tak będzie się targować.//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//nie pomagasz
Ja nawet nie wiem jaką wartość ma ta waluta >_>

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Najwięcej to sztuka złota. Dzieli się ona na dziesięć srebrników. I to tyle, choć czasem używane są miedziaki. Sto miedziaków to jeden srebrnik.//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

//za ile kupię kilogram ziemniaków?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kuba1001 pisze:Vader:
‐ Tak, wędrowcze? ‐ spytał jeden.

‐Cieszę się, że rozpoznałem organizację, z której jesteście. Albowiem mam istotny problem związany z tym, z czym walczycie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Abby:
//Maksymalnie dwie sztuki złota.//
Vader:
‐ To znaczy?