Miasto Linest

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kruszwil Testoviron, Mieszczanin, przybyłem żeby coś sprzedać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja Cię chyba już tu kiedyś widziałem. ‐ powiedział jeden ze strażników i było to prawdą, bo w sumie kojarzyłeś go ze swej wcześniejszej wizyty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Bez jaj. Koleś w masce i w czarnych szatach, a koleś z normalnych ubraniach. Tak, to na pewno ten sam koleś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Kiedy niby się przebrałeś?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///W Gospodarstwie? Nie pisałem, że się przebieram? Nawet na wstępie napisałem, że jako zupełnie inny człowiek? ;‐;

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Purpurowa Wilczyca
Odnotowawszy sobie w pamięci fakt, że mężczyzna wraz z niziołkiem obecni w kącie karczmy mogą być czymś więcej niż prowincjonalnymi pijaczkami, bywalcami lokalu, bądź po prostu mieszkańcami miasta, Elisa przeciągnęła się powoli na krześle i zastygła w dystyngowanej pozie oczekując barmana i obiecanego trunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Mój błąd, ale trzeba było wtedy bardziej rozwinąć to “przebrał się,” gdyż ja to o innym człowieku zrozumiałem, że inny moralnie i te sprawy.//
Wszedłeś do miasta.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał targu i tam się udał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I trafiłeś tam, to nie było specjalnie trudne.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

// KHE, KHE :V //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//HALO BARAN NIE ZAUWAŻYŁEM BARAN//
I wrócił, niosąc w dłoniach kufel wypełniony miodem, który zaraz przed Tobą postawił.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Purpurowa Wilczyca

• ‐ Ile płacę? * ‐ Alice zapytała się słodkim tonem. Oczywiście nie na tyle słodkim, żeby barmanowi próchnica zżarła mózg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na koszt firmy. ‐ rzekł, ścierając pot z czoła.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kuba1001 pisze:I trafiłeś tam, to nie było specjalnie trudne.

Poszukał kogoś, kto handlował skórami i kogoś, kto handlował mieczami.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Purpurowa Wilczyca

• ‐ Ależ pan miły. Pańska żona musi być dumna, że ma tak zacnego małżonka. * ‐ Uśmiechnęła się lekko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Mieczami nie handlował nikt, szczęścia możesz szukać co najmniej u kowala, ale handlarza skór już znalazłeś.
Rafael:
‐ Żona… Tak się składa, że zmarła dwa lata temu. ‐ odpowiedział i wymusił na twarzy uśmiech, ale widać, że nie kłamał, sądząc po bólu w kącikach jego oczu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Był czymś zajęty? Jak nie, to do niego podszedł.
‐Dobry, oprócz sprzedaży kupuje pan skóry?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No tak, kupuję, żeby później sprzedać. A co? Ma pan coś ciekawego?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pokazał skórę wilka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kupiec zacmokał z podziwem.
‐ No, no, no… Ładna sztuka. Ile pan chcesz?