Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A, jak tak, to mi pasuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lulin również nie miała obiekcji, a więc po skończeniu posiłku oraz zwinięciu obozu ruszyliście wszyscy w kierunku wskazanym przez Elfa, a więc do majaczącego na odległym horyzoncie zamku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zagrałaby coś, jednakże nie miała ochoty. Więc podążała z towarzyszami dalej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zatrzymaliście się kilka razy, aby pod koniec dnia znaleźć się pod ruinami zamczyska tego całego hrabiego czy kim on tam był. Lulin zajęła się rozbiciem obozu, a Elf ruszył na zwiady. Masz wolną rękę, żeby komuś pomóc albo samemu się czymś zająć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pomogła więc Lulin, gdyż to niedojda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elf ruszył sam i chyba nie był z tego wybitnie niezadowolony, zaś we dwójkę uwinęłyście się o wiele szybciej i sprawniej, niż jeśli miałaby to zrobić jedna z Was.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To z pewnością, lecz pozostaje czekać na Elfa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak właściwie to zapadł już zmrok, a on jeszcze nie wrócił…

[Kubeł1001]

Vader0PL

Elfy to chyba nie są głupie istoty?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Głupota i inteligencja nie mają wiele do gadania, gdy od takiego i takiego odwróciło się szczęście, więc może i to się jemu przytrafiło?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli pora po niego ruszać.
‐Niezbyt fajnie zostawić dobry obóz, ale jeżeli wpadł w tarapaty, to i my będziemy miały przerąbane.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zostać na straży czy ruszać z Tobą. ‐ zapytała Lulin, która pewnie doszła do tych samych konkluzji o Elfie co Ty.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie rozdzielajmy się, to byłoby głupie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwała głową, choć nie miała ochoty zostawiać obozu na pastwę rabusiów czy dzikich zwierząt, to jednak przyznała Ci rację i zabrała ekwipunek, gotowa do wymarszu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Sprawdziła, czy swoje rzeczy ma przy sobie, a następnie ruszyła w kierunku, w którym poszedł ten cholerny Elf.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałaś wszystko ze sobą, więc wraz z Lulin ruszyłaś w kierunku zamku, a właściwie tego, co z niego zostało, bowiem fosa wyschła i dawno zarosła, mury zostały skruszone, tak jak wieże obronne, w środku zapewne też nie było lepiej… Panowała tam upiorna cisza, urozmaicana czasem dziwnymi odgłosami, oraz rozpalenie się ogniska czy innego źródła światła, którego wcześniej nie było…

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Podążamy w kierunku światła, jak sądzę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwała głową i tam też ruszyła, tak cicho i bezszelestnie, jak się dało w takich warunkach, oraz ostrożnie, bowiem ognisko sugerowało, że macie do czynienia nie ze zwykłymi zwierzętami czy tępymi potworami, ale czymś w najlepszym wypadku tylko inteligentnym.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszyła za nią, równie ostrożnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przystanęła na gruzach murów, patrząc na coś, co widziała zapewne po raz pierwszy, tak jak zresztą i Ty.
Na zagruzowanym i zaśmieconym placu roiło się od szczurów, zarówno zwykłych, jak i prawdziwych bestii wielkości kota, a także licznych pająków, tym razem w klasycznych rozmiarach. Uzupełniały to stosy kości, czaszek, skór i futer różnych zwierząt oraz, chyba, ludzi, liczne kamienie, broń wykonana z kości, kamienia i drewna oraz przynajmniej kilkadziesiąt małych stworów podobnych do Goblinów, jednakże o wiele, wiele mniejszych. Elfa nigdzie wśród tego zbiegowiska nie widziałaś.
//Duki, są w Bestiariuszu.//