Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miłośnicy zwłok i ich pasjonaci… Ech, no dobrze. Sprawdzimy to. Lulin zostanie na straży obozowiska, we dwójkę powinniśmy dać sobie radę z tym, co się tam czai.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐O ile nic nas nie ogłuszy.
Sprawdziła swój sprzęt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi wymruczał coś, czego nie usłyszałaś, ale siedząca bliżej Lulin parsknęła śmiechem. Ekwipunek gotowy, podobnie jak u Elfa, który ruszył przodem w kierunku feralnych ruin.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Ruszyła więc za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bez trudu dostaliście się w okolice zamku, teraz tylko trzeba ustalić plan, jak dostaniecie się do środka bez zwracania na siebie uwagi tych, którzy mogli znajdować się tam w zastępstwie dziesiątek, bądź też setek, małych i upierdliwych Duków.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
A podobno tę część problemu wyeliminowali. No cóż trudno, spojrzała się na Elfa, oczekując poleceń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Któreś z nas powinno tu zostać, a drugie wejść do środka. Co wolisz?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
‐Twierdzisz, że to dobry pomysł się rozdzielać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A czemu sądzisz, że zły?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Spojrzała się na niego, a jej wyraz twarzy mówił “czy mam przypominać to, co ostatnio się wydarzyło”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I podziałało, bo bez słowa skapitulował i wszedł pierwszy do środka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Ruszyła więc za nim, osłaniając jego plecy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W środku nie zastaliście nic, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Potem dopiero dostrzegliście resztki suszonego prowiantu i pospiesznie wygaszone ogniska, w których wciąż gdzieniegdzie tlił się żar.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Poszukała śladów, które wskazałyby, gdzie udali się właściciele tego ogniska.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie znalazłaś ich, niestety.
‐ Amnesia. ‐ powiedział stojący kilka kroków dalej Elf. ‐ Chyba mamy problem.
Nim zapytałaś jaki, poczułaś na gardle zimną stal sztyletu, a wokół rozległ się dźwięk napinanych niemalże w tym samym czasie cięciw łuków. Nie wygląda to dobrze.
‐ Kim jesteście i co tu robicie? ‐ zapytał jeden z napastników, stojący blisko Ciebie, jak mogłaś wywnioskować po głosie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
‐No i fajnie, komitet powitalny.
‐A kogo spodziewacie się wśród tych ruin?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Raczej nikogo, kto ma dobre zamiary. Choć na typowych bandytów nie wyglądacie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
‐I słusznie. Trudzimy się legalnym fachem, jakim jest eliminacja potworów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mówi prawdę. ‐ usłyszałaś znajomy głos, a pośród tamtych przeszło kilka szeptów, ale po chwili tamci opuścili sztylety, łuki i miecze. ‐ Nie bójcie się, nie zaszkodzą naszym planom. A wręcz nas wspomogą, gdy dowiedzą się o wszystkim.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Amnesia Kelobi
Czekała na to, co się wydarzy dalej. Chociaż już wiedziała, kim najprawdopodobniej jest ten, który potwierdził jej słowa.