Szczyt Wron

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, to już było dużo więcej, niż mógł prosić. Wrócił się więc do swoich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ci, którzy Ci towarzyszyli, powrócili do karczmy. Tam znalazłeś pozostałych, zajętych odpoczywaniem i piciem piwa w tej niespodziewanie wolnej chwili. Owszem, Elfka też tam była.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Trzeba zachować grę. Dlatego też podszedł do barmana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podniósł na Ciebie znudzony wzrok, dla niego byłeś tylko kolejnym klientem, który może pozbyć się w jego lokalu nadmiaru złota.
‐ Tak? ‐ zagadnął krótko, widząc że nie palisz się, aby jako pierwszy rozpocząć rozmowę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nachylił się.
‐Informacje, płacę złotem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i czekał na zadanie pytań lub pokazanie złota, a najlepiej na oba na raz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na dobry początek dał 50 złota.
‐Podobno są bandyci, którzy przesiadują w tutejszych lasach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zgarnął wszystko jednym ruchem dłoni, ukrywając w swojej, zapewne dość przepastnej, sakiewce.
‐ Ano, są. Jak to bandyci. Gdzie się mają niby gnieździć, jak nie w lasach, hę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Właśnie. Lecz mało kiedy porywają się na Stalowych i byli dowódcami buntu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na miejscowego nie wyglądasz, ale o okolicy wiesz więcej niż ja.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miejscowi dużo gadają, kiedy czują, że im grozi niebezpieczeństwo. Chociaż ty tej zdolności jesteś pozbawiony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakie niebezpieczeństwo, panie? Bunt zduszony, Stalowi dobrze rządzą, prawie że całą okolicę z bandytów i drapieżników oczyścili… Czego tu chcieć więcej? ‐ zapytał retorycznie, najwidoczniej nie łapiąc Twojej aluzji lub tylko sprytnie udając. Ale że to zwykły chłop, to możesz na spokojnie założyć z góry to pierwsze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Prawie całą okolicę. Proszę cię, przed przyjściem tutaj wygadało się już 10 osób, że kryje się bandyta w lasach zamieszany w to wszystko. ‐ Oparł swoją sztuczną rękę na blacie, stukając szponami w drewno. ‐ Coś musisz wiedzieć. Pytanie, czy powiesz to mi, czy Stalowym po tym, jak cię wezwą do siebie po naszym odejściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chłop jeszcze chwilę się wahał, ocierając kilka razy spocone czoło chusteczką wyjmowaną z kieszeni. Szukał też jakichś sprzymierzeńców, drogi ucieczki czy alternatywy, strzelając wokół przerażonym spojrzeniem. W końcu dał za wygraną i westchnął, również opierając dłonie o ladę.
‐ Dobra. Co chcesz wiedzieć, jednoręki?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kim jest ten buntownik, gdzie się kryje i jakimi siłami dysponuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlaczego wszyscy myślą, że karczmarz jest oazą mądrości i wiedzy? Skąd mam to niby wiedzieć, hę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bo przychodzi do ciebie najwięcej ludzi, a niektórzy mogą coś wiedzieć, co sprawia, że i ty coś wiesz. W razie czego możesz sprzedać skórę kogoś innego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął na Ciebie, abyś nieco się przysunął, po czym sam zrobił to samo i powiedział szeptem:
‐ Wiem, że jest kilku, co pomagają tym buntownikom, dają im jedzenie, czasem schronienie albo informacje. Nie wiem ilu ich jest, znam tylko dwóch: Jakieś dwa kilometry stąd, idąc wzdłuż gościńca, a potem skręcając w las, znajdziecie chatę. Mieszka tam drwal i myśliwy, pomaga im robić pułapki, uczy polować, daje żywność… Drugim jest młynarz, mieszka w wiosce na wschód stąd, w domu przy młynie, nad brzegiem rzeki. Też daje im jedzenie, a poza tym informacje, bo poza mąką robi też piwo, czasem ktoś wpadnie się do niego nachlać, bo sprzedaje taniej niż ja. Więcej nie wiem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kupiłeś sobie życie, barmanie. Obyś nie kłamał, bo cię w tym świecie znajdę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wynoś mi się już z karczmy, nic więcej nie wiem, a Ty mi tylko klientów straszysz. Masz swoją robotę, to ja wykonaj, ja mam swoją.