Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Omeg12

Podszedł więc do rodaka, chrząknął i przemówił
‐ Przepraszam, mogę dokonać przeglądu stworzeń w lochach?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeniósł wzrok z książki na Ciebie i skinął głową.
‐ Otworzyć drzwi. ‐ polecił Orkom, a wartownicy niezwłocznie przystąpili do wypełnienia polecenia Mrocznego Elfa i po chwili wrota stały przed Tobą otworem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Dziękuję ‐ rzucił tylko, po czym przeszedł przez wrota

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyłeś długim korytarzem, który oświetlany był przez pochodnie równo rozwieszone na ścianach. Po Twojej lewej i prawej ciągnęły się rzędy cel, każda odgrodzona żelaznymi kratami.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaglądał do każdej z cel, w myślach tworząc listę siedzących w nich stworzeń ze wzgląd na gatunek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byli tam przedstawiciele wszelkich znanych ras, od ludzi i Elfów, przez Orków i Gobliny, aż po Nagi. Poza nimi miałeś nieco Łaków, Ogry, Trolle, Wilkołaki, zdziczałe Wampiry, skromną liczbę Demonów, nieco Mutantów i Nieumarłych oraz bardziej znane bestie, w rodzaju wilków, niedźwiedzi, lwów czy tygrysów.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Niedźwiedzioludzie… faktycznie silne, a przy tym całkiem straszne dla słabych duchem ‐ mruczał pod nosem, idąc wgłąb lochu

[Kubeł1001]

Kuba1001

A tam kolejna brama, strzeżona przez tuzin Orków, sześciu z kuszami, a pozostali identycznie wyposażeni jak Ci wcześniej. W bramę wycelowana była mała balista, co może jasno tłumaczyć, że nie trzymają tam małych, słodkich koteczków.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Porządną tu macie ochronę ‐ zwrócił się do orków ‐ Czego tak strzeżecie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tych w środku. ‐ odparł jeden z Orków i zapukał pancerną rękawicą w bramę, a odpowiedział mu groźny ryk.

[Kubeł1001]

Omeg12

“Tego się domyśliłem” ‐ chciał powiedzieć Raelag, ale ryk odebrał mu ciekawość, więc rzucił tylko:
‐ Życzę sukcesu

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chcesz wejść? ‐ zapytał Ork, a później uściślił. ‐ Pod eskortą, ma się rozumieć.

[Kubeł1001]

Omeg12

Z jednej strony alchemik bał się, iż przez przypadek zostanie zjedzony. Z drugiej strony miał niemiłe przeczucie, że jeśli jego projekt zawiedzie, może zostać zjedzony całkiem celowo. Kiwnął tylko głową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orkowie wycelowali długie piki, włócznie i halabardy w drzwi, podczas gdy dwójka zajęła się odsuwaniem zamków i skobli w drzwiach, a gdy te stanęły otworem znów usłyszałeś ryk.
‐ Yyy… Karmił go któryś? ‐ zapytał jeden z Orków swych współplemieńców.
‐ Gdzieeeee tam. ‐ odrzekł jeden, najwidoczniej w imieniu wszystkich.
‐ A, no to będzie wesoło. ‐ powiedział ten pierwszy i przeszedł przez drzwi, poszło za nim dwóch innych, a sześciu utworzyło wokół Ciebie całkiem szczelny kordon broni, pancerza i testosteronu, co powinno powstrzymać większość bestii, które możesz spotkać w środku.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wziął głęboki wdech, po czym wdzięczny za ów kordon przeszedł przez drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyliście powoli, jako że nie było tu pochodni, a i droga nie była prosta czy równa. Poza tym było wilgotno i strasznie śmierdziało. Niemniej, posuwacie się dalej.
‐ Co chcesz zobaczyć najpierw? ‐ zapytał dowódca, kierując pytanie zapewne do Ciebie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Nie bardzo wiem, co tu jest ‐ odparł ‐ Ale interesują mnie głównie stwory rozmiaru przeciętnego humanoida i o podobnego typu tkankach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aha… ‐ rzekł i namyślił się, intensywnie pocierając podbródek. ‐ Mamy zdziczałe Wampiry, Wilkołaki i trochę eksperymentów Lorda Ketlosa.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Wilkołaki to już i tak mieszańce, a z wampirami wolę nie eksperymentować z szacunku dla gospodarzy. Pokażcie mi te “eksperymenty” proszę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaśmiał się krótko i jego wojowie znów otoczyli Cię kordonem, gdy weszliście głębiej. Zauważyłeś, poprzez prześwity w zbrojach swych towarzyszy, jak Wilkołaki kulą się pod ścianami, obgryzają jakieś kości lub gryzą kraty. Te ostatnie były pacyfikowane mocnymi ciosami pięści dowódcy orkowej straży. Dalej były Wampiry, lecz jeszcze bledsze, wychudzone i z obłędem w oczach. Większość wyciągała w Waszym kierunku dłonie przez kraty, ale gdy jeden z Orków uniósł halabardę do pokazowego ciosu, tamci natychmiast cofali się do swych cel.
Po tej krótkiej wędrówce trafiliście pod drzwi, których pilnował nie zastęp Orków, a te dziwne stwory przypominające cienie‐zabójców, jakie już spotkałeś. Na żelaznych wrotach był napis, a głosił on:
Me eksperymenty udane lub nie. Wchodzicie na własną odpowiedzialność, głupcy
Bezpośrednio pod nimi narysowano równo pięćdziesiąt białych czaszek z skrzyżowanymi piszczelami, co może sugerować, jak skończyła większość gości.