Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedynym słusznym panem wampirzej rasy jest Nosgoth, ale poza nim jest kilku pretendentów do tego zaszczytnego miana. Dzisiaj ruszamy ostatecznie rozprawić się i zadać śmierć jednemu z nich, nędznemu uzurpatorowi i zdrajcy nie tyle naszego pana, co samej rasy, a więc Vladimira Valescu i jego Kolektywu Cienia. Szykujcie oręż i wszystko, co potrzebne, bowiem powiodę Was na jego fortecę już o zmierzchu dzisiejszego dnia… Po wyposażeniu się, czekajcie tu na instrukcje. ‐ zakończył Wampir, rozejrzał się raz jeszcze, a później odszedł do swych kwater, a Uruk‐Hai zaczęli się powoli rozchodzić.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark posłusznie ruszył truchtem do koszar, zabrał cały swój rynsztunek, broń i ekwipunek, założył zbroję i ruszył biegiem skąd przyszedł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś jednym z pierwszych, a więc szybciej otrzymasz swój przydział, bo po co innego miałby wezwać Cię Twój wampirzy dowódca?
//Nie, nie Kettlos, inny krwiopijca.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wspaniale, w takim razie czekał na rozkazy

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoje wyszkolenie i wyposażenie nie stawia Cię na równi z innymi Uruk‐Hai, Ghark. ‐ zaczął od wypowiedzenia tej oczywistości Wampir. ‐ Dlatego sam Lord Kettlos wybrał Ci inne zadanie niż reszcie, trudniejsze, ale zarazem ważniejsze dla całej operacji.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Żyję by służyć!‐ Odrzekł odnośnie, uderzając się pięścią w pancerz i czekając na dalsze informacje

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gaz i Slavonia to dwa potężne państwa w Nirgaldzie, które zwrócą uwagę na nasz podbój Plugawych Ziem czy jakichkolwiek innych terenów, a więc musimy sprawdzić, czy są w stanie nam zagrozić… Zajmiesz się misją szpiegowską. Do zmroku masz czas, aby zdobyć niezbędne informacje, zebrać zespół, jeśli go potrzebujesz, jakiś specjalistyczny ekwipunek i tak dalej… Masz jakieś pytania?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark myślał intensywnie przez kilkanaście sekund ‐Mam. Trzy. Gdzie mam wrócić z informacjami i do kiedy, skoro dziś wymarsz wszystkich z Kresu? Jakie informacje są najistotniejsze? I co i kogo mam pozwolenie wziąć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tutaj na pewno będzie oczekiwać Cię ktoś, kto odbierze Twój meldunek, być może osobiście sam Lord Kettlos. Dziś ruszamy przeciw innym wrogom, a więc Twoje informacje przydadzą nam się później. Zbierz tyle, ile się da, w obecnej chwili wszystko, będzie ważne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wraz ze swą skromną świtą Uruków wróciłeś z Morza Wydm do zamczyska.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I ruszył dalej, by przekroczyć mury.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to, na dziedzińcu napotkałeś niespotykaną wcześniej koncentrację Uruk‐Hai, wampirzych dowódców i kilku innych istot, głównie ludzi, Drowów, kilku pomniejszych Demonów, jak wszelkiej maści Chochliki, i Mutantów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mu chyba pozostało udać się do szefa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeciskanie się w tym tumulcie nieco Ci zajęło, ale ostatecznie znalazłeś się w zamku. Krocząc w kierunku komnaty Wampira, dostrzegłeś, jak sam Kettlos również do nich zmierza, wcześniej opuszczając jeden z korytarzy. Jeśli nie myliła Cię pamięć, jeden z goblińskich służących mówił, że tamtędy można trafić do lochów i zwierzyńca Kresu Nadziei.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, nie mu się interesować. Po cholerę tracić kolejną robotę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I jak poszło? ‐ zapytał, od razu przechodząc do sedna sprawy, co nie było do niego podobne. Najwidoczniej się śpieszył i pewnie ma to coś wspólnego z koncentracją wojsk Uruk‐Hai na dziedzińcu zamku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zrobione tyle, na ile pozwalała inteligencja ich rasy. Mógłbym świecić im przed oczami artefaktami pożądanymi przez Lordów Demonów, jednakże oni wolą dostać sakiewkę złota, by się do nas przekonać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przeczuwałem, że tak będzie: To prosta, ale poczciwa i wierna rasa, na pewno przydadzą się w moich planach. Dobrze się spisałeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową na znak zrozumienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir uczynił podobny gest, ale w jego wypadku był to znak, że możesz odejść, jeśli nie masz żadnych pytań ani nic w tym guście.