Achaton

[Kubeł1001]

Vader0PL

No to pora na czekanie, aż smok przestanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sporo wskazuje na to, że tak się stało, ale równie dobrze może czaić się w pobliżu, jak na dosyć sprytną bestyjkę przystało.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dlatego odczekał. Drowy też powinny zaatakować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Atakowały już przed Wami, atakują najpewniej nadal.
‐ Może by tak na szybko poszerzyć tunel i wypuścić naszych wojowników gdzie indziej? ‐ zagadnął jeden z Magów, choć w słowie “wojowników” tkwiło tyle kpiny, ile szacunku w określeniu “niewolnik.”

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wskazał lewą stronę.
‐Rozpoczynamy. Dwadzieścia metrów w lewo, zakręt w prawo i siedem metrów dalej, potem tworzymy wejście i wypuszczamy nasze siły.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową, gotów zabrać się do pracy. Teraz tylko zostawić drugiego, aby dalej blokował tę odnogę tunelu, tudzież samemu się tym zająć, i można ruszać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pozostał tutaj, żeby utrzymywać blokadę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali ruszyli do nowego zadania, wracając po kilku chwilach i gnając tam kolejnych niewolników, Gobliny przodem, potem Krasnoludy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz tylko czekać na nowe okrzyki bólu i cierpienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaczęły się po kilku chwilach… Ach, cóż to za piękna muzyka dla Twoich uszu!

[Kubeł1001]

Vader0PL

Trzeba przyznać, uwielbiał je. 
‐Smok musi zostać wyeliminowany, w przeciwnym razie nie wygramy tej bitwy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na niewolników nie ma co liczyć. ‐ odparł jeden z Magów, wracając z tunelu. 
‐ To znaczy, że mamy zająć się nim całkiem sami? ‐ zapytał jego kompan, wracając po kilku chwilach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Śmiertelnie niebezpieczne. Jeżeli jakimś cudem przeżyjemy, to będziemy sparaliżowani do końca życia, co wykorzystają nasi wrogowie, robiąc z nas pokarm dla zwierzaków, tarcze strzelnicze, lub zdobycze wojenne. ‐ Ściągnął topór i tarczę z pleców. ‐ Jeżeli atak ma pójść do przodu, to musimy to zrobić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteśmy Magami, nie wojownikami. ‐ zaoponował pierwszy Mroczny Elf, wskazując najpierw na Twój oręż i pancerz Rycerza Śmierci, a później na własne stroje i ekwipunek, pozbawione takich udogodnień. ‐ Nie przydamy się martwi nikomu, a swoje zadanie już wykonaliśmy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kto powiedział, że chcę umrzeć walcząc ramię w ramię z wami?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słusznie. ‐ przyznał Drow. ‐ Jeśli zginiesz sam, cała chwała spłynie na Ciebie, a żaden z nas nie ma zamiaru Ci jej odbierać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Brawo. A jeżeli wy pozostaniecie tutaj, to w chwili naszej porażki odpowiedzialność spadnie na was.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszyli ramionami. W ich mniemaniu, gdybyś zginął na powierzchni, oni zawaliliby tunel i wrócili do obozu, informując dowództwo o Twoim poświęceniu i śmierci. Pewnie zostałbyś wtedy uznany za bohatera, a może i jakoś pośmiertnie nagrodzony, a im najpewniej by się upiekło, zależnie od przedstawionej oficerom wersji wydarzeń.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Więc idę. Wy i tak nie dysponujecie artefaktami umożliwiającymi ucieczkę w przypadku zniszczenia pancerza.
Ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyłeś, ale nie zaszedłeś daleko, gdyż do Waszych pozycji zawitał samotny drowski żołnierz.
‐ Nie zdobędziemy miasta, jeśli podziemny atak nie odniesie większych efektów. ‐ wyjaśnił krótko, najpewniej przekładając słowa dowódcy. ‐ Musicie wyprowadzić kolejny szturm, wesprzeć go, zdobyć i zabezpieczyć przyczółek, a później zawalić mury miejskie na wschód stąd, aby umożliwić atak naszej kawalerii i potworów… Zaraz przybędzie tutaj dwóch Magów Mroku i setka naszych najlepszych, krasnoludzkich niewolników, a po nich pół tysiąca Goblinów.
o tych krótkich wyjaśnieniach odszedł równie szybko, jak się pojawił, a do Waszych uszu dotarło potęgowane przez echo w tunelu ciężkie tupanie dziesiątek krasnoludzkich buciorów podbitych metalem…