Miasto Axer

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie, nie zapytał. Na pytanie mi to nie wygląda.//
‐ Pół kilometra na północ, bo co? I tak zdechniesz.

[Kubeł1001]

bulorwas

//Cicho, śpiący byłem//
‐Śmierć może cię spotkać nawet w środku miasta, więc się nie boję.
Powiedział po czym stworzył miecz z lodu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czyli na serio chcesz zginąć?//

[Kubeł1001]

bulorwas

//Wiem jak nie zginąć.//
Poszedł do jaskini ze swym wilkiem

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłeś jaskinię i wszedłeś, ale już po dwudziestu krokach nic nie działeś, a Burgundy, jeśli takowe tu są, a są na pewno, wręcz przeciwnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Wróciłeś do stolicy. Może nie jakoś chwalebnie, ale nawet, nawet.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak często mu się już tu wracało że zapas chwalebności mu się kończył. Tak więc powoli skierował się ku ratuszu żeby zająć się kolejnymi sprawami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś tam, wojska podobnie, lecz Ci się rozeszli.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tam też ruszył po prostu do środka i nie czekając skierował się do swojego pokoju żeby wypocząć trochę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokój oczywiście był wysprzątany, miałeś nową pościel, a pod poduszką znalazłeś mały prezent od służby: Półlitrową flaszkę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Ze łzą w oku dopił zawartość swojej manierki po czym dolał do niej zawartość owej flaszki żeby napić się jej w podróży. A gdy to wszystko zrobił zdjął cały pancerz jaki miał na sobie i zabierając tylko włócznię położył się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strudzonemu i lekko podpitemu Krasnalowi było zadziwiająco łatwo usnąć. Zasnąłeś.
W nocy obudził Cię jakiś szelest. Niby Księcia Krasnoludów nie powinno przerażać zbyt wiele rzeczy, a tym bardziej coś tak błahego, lecz tym razem poczułeś dziwny lęk.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Szybko usiadł i przygotował się na skrytobójcę, zadziwiającą często za czasów “Baronatu” mu się przytrafiali.

‐ Ki ch*j ? Gadaj albo wysadzę to pomieszczenie w pi**u !‐ stwierdził pewnie, jednak ostatnie zdanie nieco łamliwie czy to przez alkohol czy przez strach, dorzucił nawet dla bezpieczeństwa bardzo cichym szeptem ‐. Romin Signul…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było ciemno, więc nie miałeś pewności, czy zaklęcie się udało. Niemniej, słyszysz kolejne szelesty, a później spokój.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zwlekł się powoli z łóżka i spróbował skierować ku drzwiom po ciemku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przed drzwiami wpie**oliłeś się na coś, być może na jakiś mebel. Upadłeś na plecy, a po chwili zauważyłeś jak coś na Ciebie spada. A tym czymś był, ni mniej, ni więcej, tylko zdobiony sztylet lecący ku Twojemu sercu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Ło jasny chju*

Przeturlał się w bok żeby szybko spróbować go błyskawicznie uniknąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale sztylet wrócił do ręki właściciela i znów próbował dobrać się do twojego serca. Podobnie jak dwa kolejne, które pojawiły się nagle. Sugeruje to, że napastników może być nawet trzech.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron więc jak poje**ny złapał włócznię i błyskawicznie wycelował ją w stronę z której nadchodziły ataki

‐ ORAN THUREJH !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, Magia postanowiła w tym momencie zawieść. Tak Ci się przynajmniej zdawało, dopóki fala krwistoczerwonego światła nie rozświetliła pokoju. Trzy głuche uderzenia o ścianę potwierdziły, że trafiłeś.