Miasto Hunder

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Takie coś jak ja nie zadowoliłoby prawdziwego wojownika! Mogę Ci wskazać kogoś, kto sprawi że Olbrzymki będą Ciebie pragnęły. Wystarczy że przeżyję, a inni ludzie twojego gatunku będą opowiadały o Tobie wieki! A jeden wiek to i tak dużo, to pomyśl o kilku. // Szkoda, teraz to go nawet polubiłem, a sam kopię mu grób ;‐; #Pesymizm //

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
Rzeczywiście, trafienie na kuźnię było tak łatwe, jak na karczmę, więc szybko na nią trafiłeś. Siedział przed nią kowal, zajadając się sporym kręgiem sera, najzwyczajniej miał przerwę.
Wiewiur:
‐ Wskazać kogoś? ‐ powtórzył zainteresowany.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Witam. W jakich cenach chodzi jakaś dobra broń?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Jak pójdziesz ze mną to pokaże Ci kogo musiałbyś zabić, by stać się najpotężniejszym olbrzymem!‐ Wykrzyknął pełen szczęścia i entuzjazmu. Sprawdził tez, co myśli sobie olbrzym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Dubra bruń, dubra bruń. ‐ odparł, jednocześnie przedrzeźniając Cię i przeżuwając ser. ‐ Niby jaka? Konkret, ku*wa.
Wiewiur:
‐ Powiedz mnie teraz, miensko. ‐ odparł Olbrzym, a sądząc po tym, że nazwał Cię “mienskiem,” to raczej nie wypada odmówić.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Taka bardzo ostra, co się łatwo nie złamie.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

// Wpadłem na genialny pomysł ;‐; //
‐ Król Krasnoludów, Gorin Żelazny Młot. Jeśli nie wiesz, gdzie jest i jak wygląda, to mogę pójść i o niego popytać w mieście niedaleko. Jeśli zabijesz króla krasnoludów, to sam się nim staniesz i inne olbrzymki będą chciały być Twymi żonami! Na dodatek będziesz mógł kazać swoim poddanym by gotowali dla Ciebie najlepsze posiłki! Każdy by chciał, by taki wspaniały olbrzym jak Ty był ich królem!
// Magia umysłu może przesyłać obrazy? Wiesz np wysłałbym temu olbrzymowi jak siedzi otoczony pięknymi olbrzymkami ;‐; //

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
‐ Król wszyzdgich olbrzymuf? ‐ spytał, chcąc się upewnić, bowiem pewnie uważał to za zbyt piękne, żeby było prawdziwe.
Max:
‐ Ale kuwa miecz, kuwa topór, kuwa halabarda, czy kuwa co?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Pewnie! Przecież to logiczne, zabijesz króla to stajesz się królem. Jak myślisz, czemu jest tyle zamachów? Ponieważ oni też chcą stać się królami!‐ Mówił to wesołym i pogodnym tonem.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Przewrócił oczami.
‐Dwa miecze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Niby po co miałbym kuć miecze?
Wiewiur:
‐ A gdzi on jest?

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

‐ Mogę pójść do miasta i się o niego popytać.// Ponowię pytanie: Czy mag umysłu może przekazywać komuś obrazy? Wiesz np dam temu olbrzymowi obraz jak siedzi na stronie w otoczeniu pięknych olbrzymek :V //

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Poszedł szukać innego kowala, bądź sprzedawcy. Na rynek na przykład.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
No i na rynku znalazłeś wiele kramów z bronią, niektóre oferowały nawet miecze.
Wiewiur:
//Upsik, byłem pewien, że odpowiedziałem na to pytanie ;‐;
Tak, możesz.//
‐ Jak nie wrócisz to Cię znajdem i zeżrem, miensko. ‐ odparł Olbrzym, uderzając maczugą o ziemię.
//Najzabawniejsze w tym wszystkim jest chyba to, że on rzeczywiście może mieć okazje na walkę z królem, bo on tu się niedługo wybiera :V//

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Szukał takiego, gdzie broń wyglądała na w miarę porządną.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

// Może nawet zabije? W sumie, mógłby koleżków skrzyknąć. Tylko trza by mu nagadać że z bandą będzie lepiej :v//
Dobrze, chcesz to możesz zjeść o tam to‐ Wskazał niedźwiedzia, po czym wyszedł z jaskini kierują się w stronę miasta. Oczywiście dalej był uzbrojony w to co wyrwał z niedźwiadka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
To krasnoludzkie wyroby, nikt tu nie robi broni na odpie**ol.
Wiewiur:
Olbrzym wziął niedźwiedzia w łapę, zaś Ty wracałeś do miasta już ciemną nocą.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

Szedł dalej, w stronę gdzie powinno być miasto.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Jeżeli znalazł kogoś, kto sprzedaje miecze, to się zapytał:
‐Po ile one?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Słyszysz terkot wozu za sobą. Może zabierzesz się z tym wozem do miasta?
Max:
‐ Ano po dwadzieścia pięć za sztukę. ‐ odrzekł handlującym nimi Krasnal.