Las Straceńców

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ruszył ostrożnie za nimi, rozglądając się dookoła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Początkowo była to najzwyczajniejsza w świecie polana, ale szybko zaroiło się na jej obrzeżach od stworów w liczbie nawet kilkudziesięciu, które stały bez ruchu i przyglądały Ci się. Po kilku chwilach robienia tego samego zdałeś sobie sprawę, że masz do czynienia ze specyficznymi istotami, czyli Tymi, Którzy Pragną Śmierci.
//Tak, są w Bestiariuszu.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zefir zaczął się lekko pocić na całym ciele, poza skrzydłami, które oczywiście nie mają gróczołów potowych. Zaczął sprawdzać w pamięci, co o nich czytał poza faktem, że… no, pragną śmierci, mają długie kończyny które czynią lot słabą drogą ucieczki i że wrażliwe są na magię światła i mroku? To jednak były tylko poboczne myśli, większość uwagi poświęcał obserwacji stworów. Siłą woli i rozsądku powstrzymał się przed wyjęciem szkicownika. Nie sięgał do broni, jednak bardzo powoli zaczął prostować skrzydła do lotu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taki drobny gest wystarczył, aby kilkanaście stworów rzuciło się naraz w Twoim kierunku ze wszystkich stron, wyjąc opętańczo, tylko czekając, aż dobędziesz swej broni… Cóż, jest to na miejscu, bo nie miałeś nic, czym mógłbyś się ich pozbyć, tak jak i nic nowego nie mogłeś sobie przypomnieć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Natychmiast poderwał się do lotu. Jako że innych broni brak, złapał kostur, jednocześnie starając się użyć umiejętności magii dziczy by przyzwać jakieś posiłki w postaci zwiarząt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie działało to ot tak, więc na owe posiłki sobie poczekasz, zwłaszcza jeśli nie określisz dokładnie, co w ogóle chcesz przyzwać, bo jest jakaś różnica między wielkim odyńcem a stadem polnych myszy, prawda? Niemniej, udało Ci się wzlecieć w górę, ale potwory i tak starały się Cię pochwycić za pomocą swoich długich łap i kilku rzeczywiście się tu udało, łapiąc Cię za szaty bądź nogi.

[Kubeł1001]

JokTovenson

//Wiedziałem, że o kimś zapomniałem

Kostur nie był chyba najlepszą bronią do wyzwalania się z łap potworów, jednak zefir i tak spróbował, starając się zmiażdżyć palce krępujące jego nogę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, ale po wyzwoleniu się od jednego stwora, obłapiły Cię natychmiast kolejne, próbując ściągnąć Cię w dół, acz nic poza tym. W końcu nie były to istoty aż tak groźne jak można by się po nich spodziewać, ale i tak lepiej zareagować, nim staną się zbyt zdesperowane w poszukiwaniu wybawiającej śmierci…

[Kubeł1001]

JokTovenson

*Uspokój się, mój drogi, jesteś poważnym badaczem a nie jakimś turystą *
Postarał się podlecieć poza zasięg łap jednocześnie starając się wywrzeć na potworach wpływ magią dziczy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej były one na nią odporne, Ty zaś wzleciałeś wystarczająco wysoko, aby nie musieć martwić się, że dosięgną Cię swoimi długimi, pazurzastymi łapskami.

[Kubeł1001]

JokTovenson

W takim razie unosił się na bezpiecznej wysokości robiąc notatki i szkice

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, pięć minut wystarczyło aż nadto, bowiem po tym czasie potwory straciły Tobą zainteresowanie i powoli, jedno po drugim, zaczęły wracać w mroczne ostępy Lasu Straceńców.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Starał się śledzić ostatniego z nich, poruszając się wśród koron drzew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owe korony drzew były tutaj sporym problemem, bo utrudniały Ci manewrowanie i ograniczały zasięg wzroku, przez co dość szybko te podrzędne kreatury Pustki zniknęły Ci z oczu.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Zefir westchnął ciężko. Nie miał pojęcia, jak powinna wyglądać jego praca. Zniechęcony usiadł na gałęzi nad polanką i zaczął wykonywać prowizoryczny punkt obserwacyjny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, a już po chwili dostrzegłeś dzięki temu pierwsze efekty swojej pracy: Dosłownie i w przenośni. Tak czy siak, zauważyłeś spore stado jeleni idące powoli i pasące się w lesie, co może samo w sobie nie było zbyt interesujące, ale takie kopytne to istny magnes na bardziej zajmujących drapieżców.

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

Cierpliwie obserwował stado, starając się go niczym nie spłoszyć. Zaczął liczyć i przyglądać się dokładnie osobnikom

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wydawały się zwykłymi osobnikami i przedstawicielami swojego gatunku, więc to tym mniejsza strata, że bardzo szybko uciekły, ale bynajmniej nie z Twojego powodu: Mrożący krew w żyłach ryk jakiegoś monstrum niemalże i Ciebie poderwał wysoko w powietrze ze strachu.

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

Opanował się. Był w końcu poważnym badaczem, to do czegoś zobowiązuje, nie? Przynajmniej tak sobie wmawiał. Ruszył ostrożnie w kierunku ryku, kryjąc się wśród koron

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było takiej potrzeby, to źródło ryku przyszło do Ciebie, a był nim okazały Młotogłów, wielki samiec, biegnący prosto przed siebie, który łamał bądź wyrywał z korzeniami drzewa na swojej drodze. Choć początkowo zdawał się biec w kierunku stada roślinożerców, to gdy te rozpierzchło się na różne strony, on nie zmienił kierunku biegu… Zastanawiające, nieprawdaż?