Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Vader, ale to kopiuj‐wklej mnie zabolało.//
‐ Działamy według planu.

‐ Jeśli wypuścisz tych ludzi, odejdziesz żywy. ‐ odparł inny głos.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
//Wybacz. Nie zawsze mam ochotę na pisanie.
‐Ten, będę w drugiej linii.

Wampir
‐Wbrew pozorom oba wybory mogą zakończyć się tak samo. Pytanie, z kim mam przyjemność prowadzić negocjacje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój mistrz zebrał Was wszystkich wokół siebie, a później zaczął rysować sztyletem na piasku, zapewne Wasz plan działania.

‐ Zwę się Pustynnym Aniołem, Ty zaś powinieneś odstąpić, wampirzy pomiocie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
Obserwował i starał się powstrzymać pokusę nad zniszczeniem planu stopą.

Wampir
‐To czyny miały określać, kim jesteśmy. Rasa miała być tylko elementem. Obaj o tym wiemy, prawda? Wypuszczę ich, lecz gdzie wrócą? I gdzie uciekną, gdy zjawią się silniejsi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wtedy on zrobiłby z Tobą to samo. No, mniej więcej. W końcu odsunął się, abyście mogli podziwiać jego dzieło.

‐ Będą pod moją opieką, dopóki nie wrócą do siebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
Obejrzał plan.

Wampir
‐Wrócą, w to nie wątpię. Na to się zgodzę Pustynny Aniele. Zastanawia mnie jednak, czy włożysz kij w mrowisko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli mnie do tego zmusisz, to tak.

Przedstawiał on miasto oraz Waszą taktykę: Najpierw ze skrzydeł atakowali koczownicy, po nich od frontu szturmowali Zbrojni i kilku Rycerzy, reszta zaś miała niepostrzeżenie dostać się do miasta z przeciwnej strony.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Dlaczego miałbym ciebie zmuszać do tego, skoro mógłbym ci pomóc w tym?

Rycerz
‐A jak już się dostaniemy, to rzeź. Fajnie, mi się podoba.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie łapię co nawijasz.//

‐ Nie do końca. Najpierw zbieramy wszystkich mieszkańców na placu. No, prawie wszystkich. Zapędzić ich tam jak najwięcej, zabić każdego, kto nie będzie mieć tego znamienia. Później poszukamy tej osoby, zabierzemy ją ze sobą i wybijemy resztę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///To jest propozycja wystawienia na tarczę strzelniczą wyższego rangą Wampira.

Rycerz
‐Trochę mniej fajnie, ale da się zrobić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie dam się tak łatwo zastraszyć, krwiopijco.

‐ Doskonale. To której grupy chcesz należeć?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Ta, która więcej zabija.

Wampir
‐Nie zamierzałem ani straszyć, ani obrażać ciebie. Mam rozwinąć swoją propozycję?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli wchodzisz od tyłu. Ja poprowadzę szturm od frontu.

‐ Jeśli uważasz, że to coś zmieni w Twoim położeniu, to proszę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Gra.

Wampir
‐Pozwolisz mi odejść, a ja postaram się wystawić na twój zasięg wampira wyższego rangą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam jakąś gwarancję? Bo wątpię.

‐ W takim razie szykujcie się, atakujemy za godzinę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Ja jestem gotowy.

Wampir
‐Kwestia zaufania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi usłyszałeś śmiech.
‐ Naprawdę uważasz, że Ci zaufam? Wampirowi?

‐ Ale mamy ze sobą kilkuset żołnierzy, których również trzeba zaznajomić z planem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Podróż z Kresu Nadziei do tego posterunku, o którym wspominał Kettlos, była dość przyjemna, właściwie przez większość czasu spałeś. No, ale w końcu nadszedł czas, żeby się obudzić i tak się stało: Zostałeś wytracony ze snu i równowagi przez gwałtowne zahamowanie karety, którą to podróżowałeś, zaś na zewnątrz słyszałeś masę najróżniejszych przekleństw i komend w wykonaniu Orków oraz inne, bardziej wojownicze, okrzyki oraz coś jakby… tętent kopyt?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Ja zaufałem mutantowi. Jesteśmy siebie warci.

Rycerz
‐Tak, tak. Ma się rozumieć.

[Kubeł1001]

Omeg12

Przetarł oczy i wychylił głowę z karocy, aby zorientować się co się dzieje na zewnątrz.