Leśna chatka Zurina Arctusa

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie mamy zamiaru dzielić się naszymi sekretami z innymi, zwłaszcza Magią Natury. ‐ wtrąciła, chyba nieco ostrzej, niż zamierzała, przywódczyni.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Spokojnie, nie ma potrzeby na nerwy, tylko się spytałem, ponieważ pomyślałem, że to użyteczne znać tą magię, kiedy mieszka się w lesie. Z tego co zauważyłem, chyba byli tutaj jeszcze Elfowie, tak?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ruszyli na polowanie. ‐ przyznała Elfka. ‐ Czemu pytasz?

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Z ciekawości. A co by się stało, gdyby coś was zaatakowało? Magia natury nie jest zbyt dobrą ofensywą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elfki jedynie się zaśmiały, najwidoczniej mając zupełnie odmienne zdanie na ten temat. 
‐ Natura to potężny sprzymierzeniec, Zurinie. Potężniejszy, niż może Ci się wydawać.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Kiedy jesteśmy w lesie, to tak, potężny. Bardzo potężny. Ale w łysych górach? Na pustyni? Niezbyt. Tak poza tym, to… Jest tu może w okolicy jakiś nauczyciel magii? Poszukałbym sam, ale boję się zostawiać mój dom samotnie na dłużej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Natura jest wszędzie, to nie tylko rośliny, ale i zwierzęta oraz otaczający nas świat… Poza nami i Tobą? Nie, nie wydaje mi się, aby był tu ktoś taki.
Gdy skończyła swoją wypowiedź, usłyszałeś w głowie (innej opcji nie było, skoro Elfki nie zareagowały) chichot zjawy Arcymaga.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Zawsze warto wiedzieć… Tak poza tym, mogę wiedzieć jak panie mają na imię?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przedstawiły się, ale zapamiętałeś imiona tylko trzech: Kyla, czyli przywódczyni grupy, Irhaa, ta, która poszła do wioski po eliksiry, oraz Ena, z którą miałeś przyjemność zamienić kilka słów.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Zawsze warto wiedzieć. Hm… Rozumiem, że przerwałem tej tutaj grupie w zbieraniu składników do mikstur, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Składniki do mikstur, ale też grzyby, zioła, korzonki, ptasie jaja, owoce i inne jadalne dary natury.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

‐Czy sprawiam kłopoty swoją obecnością? W końcu czas jest bezcenny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie narzekamy na jego brak, chyba że mówisz o sobie… Nauka Magii na pewno absorbuje wiele Twojego czasu, prawda?
Mniej niż powinna. ‐ burknęła zjawa Arcymaga w Twojej głowie.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

Przemilczał komentarz Arcy Maga, a nawet go wykorzystał.
‐Mniej niż powinna, niestety. Gdybym miał zapewniony wikt i opierunek dożywotnio, to byłbym w stanie oddawać się moim praktykom cały czas. Las to nie najlepsze miejsce na ćwiczenie Magii.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A więc przenieś się do miasta. ‐ skwitowała nieco oschle długoucha, jak gdyby nie zrozumiała aluzji lub chciała dać Ci jasno do zrozumienia, że nie przyjmą Cię do swojej wspólnoty.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

A najlepsze jest to, że Zurin nawet nie miał w podświadomości chęci zakomunikowania swoją poprzednią wypowiedzią, że chce zamieszkać razem z długouchymi.
‐Gdybym mógł to zrobić, to dawno bym to zrobił. Nie mam odpowiednich funduszy na sprawienie sobie mieszkania w mieście i dlatego żyję w lesie, w chatce po moim ojcu. Przynajmniej tak gruntownie, to jest bezpieczniej, nie licząc ewentualnych bandytów, których jeszcze nie spotkałem, a także szalonych magów, czego spotkałem jednego. No i oczywiście dzikich zwierząt, które mogą dokonać ataku. Poza tym jest całkiem przyjemnie.‐odpowiedział spokojnie i grzecznym tonem Elfce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwała głową i chyba miała coś dodać, ale nie zrobiła tego, gdyż zauważyła wracających z polowania łowców, co było dla Ciebie znakiem, że chyba pora się już zbierać.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

Zurin tylko spojrzał się na łowców oraz odwrócił w ich kierunku, zakładając ręce i najwidoczniej czekając na to, co się stanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po krótkiej wymianie zdań w nieznanym Ci, elfickim, języku, wszyscy oddalili się, łącznie z kobietami, szybko znikając Ci z oczu w leśnej głuszy.

[Kubeł1001]

Andrzej_Duda

Kiedy wszyscy się już rozeszli, Zurin westchnął znudzony, założył ręce i wciąż stojąc i powiedział spokojnie do swojego “duchowego” przyjaciela opanowanym tonem:
‐Ech. Przynajmniej się trochę pogapiłem na sam wiesz co i zdobyłem znajomości. Zawsze warto jest znać Elfy, kiedy mieszka się w tak ogromnym lesie, jak ten, prawda?
Gdyby ktoś widział Zurina, to z pewnością stwierdziłby, że spotkał kogoś, kto mieszkał w takiej samotności, że rozdwoiła mu się jaźń i zaczął mówić do samego siebie.