Wioska goblinów

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Macio tu tyle bogatych złożuf. Czemu nie kopiocie? ‐ spytała, czekając na goblina od szamana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
Przed drzwiami siedział jeden strażnik, chyba spał. Drugi pewnie był w środku.
Sanskryt:
‐ Czasem kopiem, czasem nie. Jak jusz, to tylko, gdy nam trza do broni czy czegoś innego.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Przecie tu jest tylo złożuf, że ja pi*rdole! No i kiody ten goblino przyjdzio od szamna? Tak trudno zadoć pytonie jedno?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gobliny wróciły, ale nikt chyba nie zadał pytania, gdyż szaman pofatygował się sam.
‐ Ta? ‐ zapytał krótko, drapiąc się po brodzie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Piro uśmiechnęła się lekko.
‐ No naroszcie, gobliny już się niecierpliwiły, ale ja to jystym dziefczyna mnio to trudno zniecierpliwić. ‐ zaczęła wychwalać swoją osobę i ogólną zajebiaszczość. ‐ Dobro, szamano. Gdzie so skały wapienne? I czym zawalilista tunel?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Szefo zawalał, jego się pytaj. ‐ powiedział. ‐ Wapienia tu nie ma. Może jest gdzieś w okolicy. Ale można go chyba wziąć z tych no… tych co są z morza… yyy… muszli! No nie?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ To jest tutaj morze jakioś? A gline to gdzio znajdo? Może wiesz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kupców można zaje**ć, ostatnio mieli sporo muszlów. A gliny to tu od ch*ja. Czasem dziury w chatach nią zalepiamy.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Palnął mu z liścia w tył łba po czym bez komentarza skierował się do środka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obudziłeś go, ale nic nie powiedział, tylko stanął, by wyglądało, że pełni wartę. Pewnie, jak już sobie pójdziesz, znów pójdzie spać.
Pokój wyglądał tak samo. Goblin kroił sobie ząbkowanym nożem kawałki kiełbasy i zjadał je, a chłopak ciągle siedział przywiązany do krzesła. Nadal miał też zawiązane oczy i knebel w ustach.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Twoi bohaterowie nie żyjo. Tylko garstka uciekeła.
Ściągnął mu knebel, aby mógł mówić.
‐Z iloma wróco?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Gdzie te kupce so? Dalyko? A i mocie tutaj smołę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
Wiadomość wyraźnie nimi wstrząsnęła.
‐ Nie. Nie… To niemożliwe!
Sanskryt:
‐ Mam trochę u siebie na chacie. A kupcy mogą niedługo się napatoczyć, to zrabujem, jak będo mieć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ To trzea szefo powiedzieć o napodzie. ‐ objaśniła swój misterny plan.‐ A sprzedosz mi smołę i olej? Bo chce zrobić miotacz płomienuf i granaty zapalajonce. A i szamano, pomoże mi zrobić żywiołaka? Mam ksionżke w golymie z rysonkami.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wziął jakiś stołek i postawił go na wprost chłopaka, tuż przy nim. Usiadł na nim i spojrzał mu w oczy.
‐Czemu niemożliwe? Mom Ci truchło jednego z nich na dowód przynieś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Michał:
‐ Jak niby takie małe, pokraczne stwory zabiły wyszkolonych żołnierzy i rycerzy?
Sanskryt:
‐ Olej i smołę każę przygotować. A co do żywiłołaka to daj mnie to książkę. Sam se przejrzę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐ Dobro to poczekoj na placu, ja ci przynioso ksionżke, a i dzienki szamano oraz wam moje dziobaski, jesteście ku*ewsko przydatni jak na gobliny. ‐ ryknęła śmiechem goblinka i ruszyła do swojego golema.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był on poza obrębami muru fortu, wykonując powierzone przez Ciebie zadanie.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Poszła do niego wzięła ksionżke wraz z planem podpalacza i wróciła do szamana, nakazując wcześniejszy zamknąć golemowi właz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właz zamknął się za Tobą, a Ty wzięłaś książkę i ruszyłaś na plac, gdzie był szaman.