Fregata "Żywcem"

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// :3

Spuścił głowę, po plecach przeszedł mu zimny pot. Nie odezwał się i uśmiechnął pod nosem z myślą o rychłej śmierci.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No to jak? Gotów?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Pokiwał głową, wyobrażając sobie, że idzie na występ.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Victor pierwszy zapukał o drewno.
‐Silvio? Może byś poznał nowego załoganta?
Z głębi kuchni udało się przerażonemu chłopakowi usłyszeć przekleństwo, a następnie odsuwane krzesło. No i lekkie popchnięcie do środka przez Kapitana, by chłopak mógł uścisnąć dłoń kucharzowi.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Ryzyk fizyk. Uśmiechnął się głupio, nie ma przecież czego się bać, nie? Na występach, na treningach, kolejna kosa pod żebro. Wszedł do środka.
‐ Chyba jednak obędzie się bez przedstawiana się, panie kapitanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ouh, znacie się?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zbyt długa historia, by opowiadać, nieprawdaż, Silvio? ‐ Roześmiał się, tym razem szczerze. Było to trochę bezsensowne, ale gdy wiedział, z kim ma do czynienia, przestawał się bać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// wherever you go, whatever you do, i will be right here waiting for you

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Racja, Kadir.
Z kuchnii wyszedł mężczyzna, który z pewnością już nie przypominał Silvia, jakiego znał młodzieniec. Po pierwsze, znacznie schudł, ale też stał się jakby wyższy. Ubrany w cywilne ciuchy koloru granatowego sprawiał bardziej wrażenie mieszczanina, niż cyrkowca. Nogawki spodni były włożone w wysokie, skórzane buty, na których było już widać trochę plam. No cóż, praca w kuchnii nie pozwala zawsze zachować idealnej czystości. W ręcach, spracowanych i z widocznymi żyłami trzymał obierkę do ziemniaków, a u pasa miał wiele przeróżnych noży. Na szczęście żaden z nich nie przypominał takiego, jakim Silvo rzucał w Kadira podczas występów. Jednakże najbardziej zmieniła mu się twarz. Bez brody i wąsów, z włosami związanymi w kucyk. Wdzięku wojownika dodawała mu też ogromna blizna ciągnąca się od czoła, przez oko i usta, aż do brody. Czyżby pamiątka po jakieś walce? Jeżeli tak, to miał szczęście, że przeżył. Pod prawym, całym okiem miał tatuaż przedstawiający trzy łzy i sztylet. Jednak oczy pozostały takie same przez te wszystkie lata. Czujne, prawie mordercze. Gdyby potrafił, to już teraz dzieciak stałby w ogniu.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Prawdopodobnie i tak zaraz zapłonie. Przecież u Silvia raczej nic się nie zmieniło. Chłopak spoglądał na nożownika ze zbaraniałą miną. Miał ochotę dowiedzieć się wprost wszystkiego.
‐ Kopę lat, nie? ‐ Albo zginie albo wyjdzie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ta. Zestarzałeś się.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A ty w ogóle. ‐ Zrobił lekki krok w tył.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie bój się mnie.
Spojrzał się tak, że można było się domyślić drugiego zdania. Nic ci nie zrobię przy kapitanie

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Przecież cię znam. Poza tym, mam ważne zadanie i miałem tu przyjść tylko na momencik. ‐ Rzucił zobojętniałe, znane nożownikowi niegdyś, spojrzenie. Wciąż się przecież uśmiechał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wpadnij jeszcze. A na obiad są ziemniaki i kotlety.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Odwrócił się i wyszedł. No, to ostatni raz, gdy nie dostanie nożem w plecy. Świat jest uroczy. Przynajmniej Silvio chyba go nie zje, miał taką nadzieję.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Oby, choć wyglądał na głodnego.
‐No, to już znasz całą załogę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem, czy wszystkich spamiętam. Co teraz mam zrobić?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Idź do magazynu, pójdę po tego nauczyciela.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poszedł więc do magazynu. Zastanawiał się, czy Silvio załatwiłby co chciał nim przyjdzie kapitan. Kadir nie zamierzał się bronić panem Victorem, wiedział, że był po prostu własnością, która powinna być posłuszna i w miarę nieuszkodzona.