Gród Maleryks

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Kuwa jego je**na mać! Miało być kuwa tak pięknie!
Krzyknął siadając na kamieniu i rzucając mniejszymi kamieniami w wodę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamień ten, zamiast wydawać typowy plusk po zetknięciu się z wodną taflą, zasyczał, a w miejscu, w którym zatonął uniosły się opary pary wodnej.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐O cie ku*wa pierun!
Wykrzyczał z radości. Spróbował spleść kulkę ognia w łapach.
//Wpisać do karty magię ognia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie edytuje się Kart po akcepcie.//
Poszły co prawda tylko iskierki, ale to też manifestacja Magii Ognia, nie?

[Kubeł1001]

bulorwas

//KKK//
‐Jacie je**** w dyby!
Wykrzyczał ze szczęścia. Postawił liść na jakimś kamieniu i użył swego nowego talentu by go zapalić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Poszło opornie, ale liść się spalił, kamień już niekoniecznie.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐O sku*wiesyn!
Rzekł starając się spleść w rękach ogień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tu już nie pykło, za duży wysiłek jak na tak mały wkład emocji.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dobra, czas na przerwę…
Rzekł idąc do wioski.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wróciłeś tam bez problemów, choć po drodze zauważyłeś jakieś sylwetki wyglądające na ludzkie, które wydawały się skradać pobliskim lasem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Naprawdę? Na prawdę wy?
Zapytał Reppnir zdejmując Partet z pleców.
‐Trafiliście na złą istotę. Pewnie nawet nie wiecie do jakiej rasy należę, a zakradacie się jak tchórze. Aż taki strach wzbudzam?
Zapytał z przekornym uśmiechem stojąc w pozycji bojowej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkoda tylko, że byli na tyle daleko, żeby nie tylko Cię nie dostrzec, ale i nie usłyszeć. Ale poza tym było świetnie, gdyby słyszeli to spierdzielaliby w podskokach.

[Kubeł1001]

bulorwas

Śledził ich wzrokiem i podążał za nimi idąc dalej tą samą ścieżką.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu trafiłeś do takiego punktu, w którym musisz wybrać: Zejść z obecnej trasy i gonić ich lasem czy też może zignorować ich i wracać do grodu?

[Kubeł1001]

bulorwas

Wystrzelił jakis ognisty pocisk w niebo. Magiczną flarę, kulę, cokolwiek ku*wa by mag się zorientował. Zaczął iść za ludźmi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ponownie nie użyłeś odpowiednio dużo emocji do zasilania tego magicznego tworu, więc nie udało się. Zaś śledzenie ludzi nie było problemem, zdołałeś zbliżyć się na tyle, żeby bliżej im się przyjrzeć: Mężczyzna i kobieta, na oko po dwadzieścia lat, plus minus dwa. Wyglądają na chłopów, choć odziani są w podróżne szaty, mają też spore zapasy jedzenia i tym podobnych. Ponadto chłopak posiada miecz, dość dziwnie on wygląda, gdyż to bez wątpienia klinga pierwszego sortu, a skąd niby ktoś taki mógłby go mieć?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Kim jest łowca uciekający przed zwierzyną, aniżeli padliną która dogorewa w swe ostatnie chwile? Co doprowadziło go do tego stanu, szczęście, miłość czy może prawda? Nic z tego, to było starcie instynktów, w którym zwierze zdominowało łowce marnującego swe strzały. Czego nauczyła nas ta historia?‐ rzekł podbiegając do ludzi z Partetem. Mimo to nie zaatakował, a po prostu stanął w pozycji bitewnej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oczywiście oboje byli zdziwieni, w końcu nie spodziewali się jakiejkolwiek istoty rozumnej (choć nie wszyscy uważają Gobliny za takowe) w tym lesie, ponadto byłeś Goblinem specyficznym i do tego uzbrojonym, również specyficznie. Niemniej, kobieta krzyknęła i schowała się za mężczyzną, a ten dobył broni i zasłonił ją własnym ciałem, stając w pozycji bitewnej.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Odpowiesz na pytanie i oddasz miecz, a tobie i kobiecie nic się nie stanie.
Zerwał liść z krzaka po czym go spopielił w ręku dla efektu. Czuł się jak w momencie gdy mordował szefa orków, czyli zajebiście. Ludzie zawsze uważali się za istoty wyższe, mądrzejsze i silniejsze od goblinów, a tu taki zonk. Zły pan Goblyn walczy dziwną bronią, umie czytać i zna magię ognia. Może wku*wić człowieka z kompleksem wyższości nie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślisz, że się Ciebie boję? ‐ spytał butnie i wyprowadził równe butne cięcie, aby przerąbać Twoją czaszkę na pół.