Wioska w Księstwie Orków

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Zapytaj generała. Jest twardy jak sku*wysyn, może pójdzie na te twoje chore wizje. Ja mam ważniejsze sprawy ‐ odpowiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ważniejsze od Smoczydła…? ‐ spytał zdziwiony, w końcu nie przywykł, aby wizje, o których mówił były ignorowane. Zwłaszcza, że mówił przeważnie o tych, które z reguły się sprawdzają, w ten lub inny sposób, inne zostawiając dla siebie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Tak, wybieram się do Gildii Magów. Chcę opanować Magię Umysłu na mistrza. Tylko biorę tych dwóch ‐ wskazał na hobbitów ‐ ze sobą. Ofiaruję jednego z nich w hołdzie Wielkiemu Mistrzowi Magii. Ale najpierw idę kupić owoce, bo dostanę bladej ku*wicy. Potrzebuję czegoś soczystego. Smoczydło też jest soczyste, ale pobawimy się z nim później, obiecuję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pogadamy z generałem. ‐ odparł i odszedł w kierunku jego obozu, zostawiając Was samych, choć widać po nim, że ta sytuacja nie była mu zbytnio w smak.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Dobra, to idziemy ‐ zagadał do hobbitów i sunął w dalszą drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I tak całą drogę na pieszo? ‐ zagadnął jeden po jakimś czasie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Dobre owoce to ważny kontrahent biznesowy. Do owoców trzeba dotrzeć z pokorą, odbyć pielgrzymkę na ich cześć. Okazalibyśmy im brak szacunku popialając sobie na konikach albo kilku kółkach. Nie tędy droga ‐ odpowiedział Ork, któremu chyba już odpialało po długim czasie wpi***alania samych owoców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to może Warga weźmiemy?

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Jeszcze raz zadasz mi takie pytanie, to wsadzę Ci tego warga w dupę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Posłusznie się uciszył, podobnie jak jego kompan i dalszą drogę pokonaliście w milczeniu, wczesnym wieczorem stając na skraju miasta.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Czy w mieście są jacyś strażnicy strzegący bramy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oczywiście, jak w każdym mieście, i zapewne spróbują Was wylegitymować podczas próby wejścia do miasta.

[Kubeł1001]

tadeusz999

To Ral‐Tal postanowił podejść do jednego z nich tak aby Ci go nie zauważyli a jeśli tak się nie da to po prostu podejść i jakoś go zinfiltrować za pomogą Magii Umysłu to jest informacje o:

‐ wieku Orka;
‐ możliwościach bojowych;
‐ historii postaci;
‐ słabościach psychicznych;
‐ zainteresowaniach;

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ork jak to Ork, po dwudziestce i w sile wieku, a jego zdolności nie odbiegały od rasowego standardu. Jeśli chodzi o historię to wyłapałeś jedynie nieco nudnych fragmentów życiorysu. Upodobania były typowo orcze, to jest: Żarcie, spanie, chlanie, napidalanie się, rabowanie i gwcenie. Dopiero przy słabościach robiło się ciekawie, w końcu nie każdy Ork boi się Wampirów, prawda?
‐ Ej, Wy! ‐ krzyknął drugi strażnik wskazując na Ciebie i Hobbity. ‐ A Wy co tak stoicie jak gówno na mrozie? Albo włazicie, albo wypi***alacie, a nie tu sterczycie.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Kuwa, zaraz dostanę drgawek. Gonił nas jakiś wampir. Psychopata w chj, mówię wam. Najpierw zatłukł kilka goblinów i wypił im krew wypruwając im przy tym wnętrzności. Zaraz tu będzie. Dobrze posługiwał się magią ognia… Nie możemy się nawet otrząsnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ O skuwesyn, wampierz. Słyszałeś go, Grod? ‐ spytał wartownik tego drugiego Orka, któremu to czytałeś w myślach.
‐ A co ja, kuwa, głuchy? Czy głupi, Borgo? ‐ odwarknął tamten. ‐ Właźcie do środka, my też wchodzim i zamykamy bramę, żadna ku*ewska pijawka nie będzie się nam po mieście pałętać.

[Kubeł1001]

tadeusz999

Po wejściu do miasta zagadnął cicho do hobbita Lote.

‐ Hehehe. Ma się te swoje sposoby. Teraz trzeba spi***alać jak najdalej od nich, bo jeszcze ktoś się zorientuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ale czemu nie chciałeś poddać się rutynowej kontroli, panie? ‐ spytał zagadnięty Hobbit, najwyraźniej nie pojmując subtelnych niuansów Twego błyskotliwego planu.

[Kubeł1001]

tadeusz999

‐ Cóż, przyda się trochę humoru i dowcipu w tym smutnym jak pi**a kraju.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i uznał to za odpowiednią wymówkę, ale nie zrobił nic więcej, wraz z drugim Niziołkiem czekając na jakiś Twój rozkaz odnośnie miejsca, w które się udacie, na przykład karczmy czy targu.