Heresh

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Więc siedzisz.
FD_God:
Rzekłeś to, lecz nikt nie odpowiedział. Każdy był zajęty swoimi własnymi sprawami czy przemyśleniami.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Trzeba naostrzyć broń, jakoś trzeba przeczekać czas do kolejnego szturmu…‐ Rzekł do siebie udając się na jakiś pieniek by wyjąć osełkę i jak wiadomo ‐ ostrzyć broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Osełek było pod dostatkiem i nic nie stało na przeszkodzie, byś mógł ostrzyć swoją broń.

[Kubeł1001]

FD_God

Postanowił zatem spędzić czas na ostrzeniu broni, jeżeli czekania miało być więcej niż ta maksymalnie godzina to postanowił potrenować zarówno walkę bronią jak i tężyznę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
I ćwiczyłeś tak do zmroku, a wtedy wypada coś zjeść i odpocząć, bo na szturm już się nie zanosi. Chyba, że planują jakąś nocną potyczkę, lecz jest to mało prawdopodobne, z racji posiadania przez wroga Wampirów.
Bilo:
Zdrajca ‐ usłyszałeś jakby zza pleców, gdy siedziałeś na swym pagórku.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nigdy nie staje po jednej ze stron bez dyskusji z obiema.‐ stwierdził nawet nie odwracając się, wciąż wpatrzony w przód.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nocna eskapada nie wchodzi w grę…‐ Wzruszył ramionami i postanowił się udać do stołówki polowej by tam wrzucić coś na ząb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Było tam to co zawsze: Woda, mleko, zupa, chleb, mięso i kolejki.
Bilo:
Nie, gdy jedna ze stron może uwolnić Mnie z tego padołu łez.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Podniósł się powoli z ziemi wpatrzony w ową osobę która do niego mówiła nie odpowiadając na jej ostatnie słowa.

[Kubeł1001]

FD_God

No to postanowił stanąć w kolejce jak normalny człowiek, nie powinien umrzeć z głodu do tego czasu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Lecz nikogo tam nie było.
FD_God:
I po odstaniu swojego, otrzymałeś swoją porcję.

[Kubeł1001]

FD_God

Przysiadł się zatem do jakichś swoich znajomych o ile ich zlokalizował.
‐Mamy nowego potężnego sojusznika panowie.‐ Zaśmiał się nieco i wziął łyk mleka.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wysłał we wszystkie strony wokół siebie magię bólu, w niewielkiej ilości. Ale zderzenie z nią kogoś kto stał obok na pewno ujawniłoby jego obecność

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Wszyscy zatrzymali łyżki i widelce w pół drogi, a później wbili w Ciebie zaciekawione spojrzenie.
‐ Elfy?
‐ Krasnoludy?
‐ Drowy?
‐ Krzyżowców Argentu?
‐ Stalowych Ludzi?
Zaczęli zgadywać wszyscy obecni. Chyba lepiej będzie im powiedzieć prawdę, nim rzucą pomysł taki jak odsiecz Hobbitów czy Goblinów.
Bilo:
A zaklęcie nie dało nic, Ty tylko poczułeś ból, który zmusił Cię do padnięcia na ziemię.
*Okazuj swemu panu szacunek, Strażniku. * ‐ odparł ten sam głos. ‐ Nieważne. Mamy mało czasu. Moje zaklęcie traci moc…

[Kubeł1001]

Bilolus1

Za wszelką cenę spróbował zrozumieć z kim ma do czynienia po czym po prostu odparł

Na dyskusję o czym poświęcimy ów czas ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

*Moje więzienie zaczyna słabnąć, więc zdążyłem posłać Ci tę wiadomość, Strażniku. Żeby mnie uwolnić, masz najlepszą okazję. A żeby to zrobić, musisz dokonać umowy z Nieumarłymi. Czekam na Ciebie. A pamiętaj, że Ja, Melkis, nie zapominam o zdrajcach, ale o zasłużonych tym bardziej. *
I po tej wiadomości ból minął, a głos zniknął. Czyżbyś miał już ostateczny trop, który powoli Ci uwolnić swego Pana?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teraz w jego głowie wreszcie, po tysiącach lat zapanowała niepewność. Pozostać lojalnym czy zdradzić…a zwyciężyła lojalność. Jego oczy przybrały kolor jasnej czerwieni a on sam teleportował się do zamku stając na jego murach.

[Kubeł1001]

FD_God

//Je**ny Lich King//
‐Ostatnio w obozie był jakiś wojownik przewyższający każdego z nas, podobno ma on jakąś poważną misję związaną z tym bogiem ciemności, z ostatniej rozmowy postanowił on nam pomóc, ale teraz to nie wiem gdzie jest…

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
//Cichaj, Ty też dostaniesz fajnego badassa.//
‐ Ale jak jest związany z Melkisem, to chyba nie pomoże nam na dłuższą metę, nie? ‐ zapytał Vikar.
Bilo:
I trafiłeś tam, mury oczywiście były pełen Szkieletów z łukami, Liszy i Wampirów, ale nie próbowali Cię zabić, najwidoczniej powiadomieni przez swego pana o Twej obecności tutaj.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przysiadł zatem gdzieś i wszedł ten sam stan uśpienia w którym był wcześniej.