Karaz-a-Karak

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było o wiele większe, otoczone palisadą, zbudowano nawet mały port. Sporo lasu wykarczowano, ale z pewnością wcześniej nie było tu armii Orków.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Co do…‐ przez chwilę nie dowierzał po czym aż się zerwał, targany gniewem zrobił pierwszą rzecz jaka przyszła mu na myśl, wyrwał włócznię i ryknął ‐. LAKIS !

Zaraz gdy to zrobił spojrzał po magach obsługujących broń magiczną .

‐ MAGOWIE OGNIA ! PODPALIĆ LAS KULAMI OGNIA !‐ po czym spojrzał po całej flocie ‐. DO ATAKU ! NIE BRAĆ JEŃCÓW !

‐ Broń magiczna ! Celować w orków !

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czekajmy na Vadera.//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Ale co on może zrobić nawet nie wiedząc o flocie ;‐; ?//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ale poinformuję go o statkach i wtedy od niego będzie zależało czy zacznie uciekać, czy może będzie walczyć.
Takim sposobem pozbawiłbyś go jakichkolwiek szans na przeżycie.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc Brutusie. Twoim zadaniem jest walka.
‐Rozumiem.
‐Żegnaj.

Jonathan po prostu uciekł w przeciwną stronę, na plażę.
Przy okazji przez Brutusa kontrolował sobowtóra.

Severus obserwował las.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Ostrzał zgromił większość Orków.
Vader:
Jonathan bezpiecznie uciekł.
Severus zobaczył Jonathana wychodzącego z lasu.
Brutus nagle zdał sobie sprawę, że jest jedynym na polu bitwy. Pozostali Orkowie z armii Maga zginęli, a Ci zdradzieccy uciekli.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Lądować na wyspie ! ZNISZCZYMY TEGO GNOJA !

[Kubeł1001]

Vader0PL

Brutus po niecałej sekundzie myślenia zaczął biec za Jonathanem.

Jonathan w pośpiechu biegł do Severusa.

Severus czekał w łódce, by zabrać Jonathana na statek.
‐Co tu się wyprawia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Przybiegł do Was Brutus.
Bilo:
Wszystkie Orki martwe, a z osady zaczynają wychodzić Krasnoludy. I pewien dobrze znany Ci człowiek, gdy zadokowaliście.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zbliżył się do tego człowieka szeroko rozkładając ręce .

‐ Walon ! Mój ty ludzki bracie z innej matki !‐ przywitał starego znajomego ‐. Jak ci czas mija ?‐ zagadał jakby wszędzie wokół nie było pobojowiska ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Rozbudowałem osadę, zasadziłem pola chmielu i winorośli, odkryłem złoże rudy jakiegoś metalu, z którego już próbują kuć broń i odparłem najazd Orków. Z małą pomocą z Twojej strony. powiedział z uśmiechem po czym rzucił okiem na nową broń i Gigantów. ‐ Nowe zabawki i nowi goście?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Nie tylko Ty się bawiłeś przyjacielu, nie tylko ty ‐. zagadał ‐. Giganci będą twoimi sąsiadami . Osiądą tam gdzie bazę miały orki żeby zrobić im na złość . Tak a propo . Znalazłeś tą bazę ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, ale podejrzewam, że są przynajmniej dwie. Jedna tych Orków, które zaatakowały wcześniej i następna skąd przyszły lepiej wyszkolone i wyposażone oddziały. Szkoda, że w środku bitwy wyrżnęły większość pozostałych. Nadal nie wiem czemu. ‐ powiedział i milczał dłuższą chwilę. ‐ Poza tym zauważyłem, że przewodzi nimi jakiś człowiek, pewnie Mag.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Mam pewien plan, wyślemy kilka gigantów i mały oddział do ataku na bazę słabych których zapewne niewiele pozostało po tych bitwach a ja wraz z całą armią i bronią magiczną przeprowadzę atak na drugą bazę i będziemy wszyscy zadowoleni kiedy ta druga już upadnie wyrzucając stąd wszystkich orków .‐ przerwał na chwilę ‐. A tak swoją drogą, co u żony ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Plan dobry. ‐ rzekł. ‐ A młody Gorin Vau w drodze. ‐ dodał z uśmiechem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaśmiał się .

‐ Czyli umowy dotrzymujesz, pozwól jednak że kogoś ci jeszcze przedstawię .

Rozejrzał się za olbrzymem .

Agrogosie ! Czy mógłbyś do mnie przyjść ? Chciałbym ci kogoś przedstawić

[Kubeł1001]

Kuba1001

Olbrzym beztrosko pluskał się w wodzie, poznając te nowe środowisko. W końcu przyszedł i stanął przy Tobie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Przeszedł do mówienia normalnie .

‐ To jest Walon, będzie twoim sąsiadem jak już osiądziecie na wyspie . Walonie, poznaj Agrogosa, a raczej Barona Agrogosa .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nieznacznie uniósł brew na wzmiankę o tytule, a później zobaczyłeś wyraz zdziwienia na jego twarzy.
‐ Ten… O też gada do Ciebie w głowie? ‐ zapytał po czym dodał ciszej: ‐ Mam mu odpowiedzieć tak samo czy na głos? ‐ mówił i mierzył rozmówcę zaciekawionym spojrzeniem, a musiał przy tym nieco zadrzeć głowę.