Karczma Biały Bizon

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Rozejrzał się po sali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dość wielu gości, choć do pełnej karczmy jeszcze brakuje. Są to przede wszystkim kupcy różnych ras, którzy jadą do lub z Dekapolis oraz rodzimi Nordowie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Ile za pokój?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Trzydzieści złota za jedną osobę.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Rozejrzał się, czy ktoś z obecnych tu ludzi ma broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzecz jasna nie mieli jej kupcy, od tego mieli uzbrojonych po zęby najemników, również Nordowie posiadali topory, miecze, maczugi i młoty bojowe.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Poszedł zapytać się elfa :
‐Jak sądzisz, jak długo tu będziemy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To Ty jesteś szefem. ‐ odparł oschle.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Wiem. Tylko rady chciałem zasięgnąć. Czyli jedna doba.
Poszedł do barmana i spytał się:
‐Z wyżywieniem ile?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wyżywienia nie wliczam, zależy co sobie zamówicie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Niech będą trzy pokoje. Dziewięćdziesiąt, tak? Dobrze zapamiętałem?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ta, dziewięćdziesiąt. Jak chcecie pomieszkać to dłużej to możecie zapłacić od razu za kilka dni.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Narazie jeden. Jak stąd szybko dotrzeć do Dekapolis//Dobrze napisałem? //‐ Spytał jakiegoś kupca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tak, dobrze.//
Kupcy siedzieli przy stolikach, więc lepiej zapłacić, odejść od lady, zawołać swoich do środka, żeby nie marzli i wtedy popytać się kupców.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Zapłacił za pokoje. Zawołał swoich, poszedł pytać się o drogę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i karczmarz zgarnął należność, Elfy weszły do karczmy, a teraz pozostaje wybrać jednego z kilku kupców jako potencjalne źródło informacji.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Podszedł do tego, który wygląda na bogatszego i usiadł.
‐Mógłby mi Pan opowiedzieć o drodze do Dekapolis?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nim otworzył usta, poczułeś jakąś dłoń na ramieniu, a później ogromny ból, gdy owa dłoń zacisnęła się mocniej.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Odwrócił się, kładąc dłoń na sztylecie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś postawnego Orka, odzianego w czarny pancerz doskonałej jakości. Przy pasie miał dwa miecze, a w prawicy oparty o ziemię topór dwuręczny. Lewą rękę zaciskał an Twoim ramieniu z obleśnym uśmiechem na szpetnej mordzie.
‐ Puść go, Grug. ‐ powiedział kupiec, a Ork posłusznie puścił Twoje ramię, które nadal bolało, i zajął miejsce za kupcem, opierając się o topór.
‐ Wybacz. ‐ odparł kupiec, zapewne w imieniu Orka. ‐ To Grug, najemnik i mój ochroniarz. Solidny facet, ale czasem za bardzo przykłada się do swych obowiązków.