"Duma Klejnotu Pustyni"

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Przechytrzyłem Was obu, walcie się.//

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Po wypłynięciu podbiegła do burty i oglądała ocean. Rozglądała się od prawej do lewej, od lewej do prawej, aż w końcu jej się znudziło i postanowiła pójść do szlachcica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niektórym wpatrywanie się w rozległe połacie oceany nigdy się nie nudziło, acz Tobie już tak, zaś szlachcica znalazłaś na rufie, gdzie również zajęty był podziwianiem widoków.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Hej, co robisz? ‐ Zapytała się, choć zadała dość bezsensowne pytanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Morze. ‐ odparł. ‐ Jego widok zawsze mnie uspokaja i koi duszę. Zobaczysz, jak wielkim kontrastem dla niego jest mój dom.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐To jak ty tam źyjesz bez wody? ‐ Zapytała się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No cóż… Mamy podziemne źródła, jeśli to masz na myśli, ale poza tym kilka oaz to namiastka czegoś takiego. ‐ wyjaśnił, wskazując na rozległe morskie przestrzenie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐A jak smakuje woda z morza? ‐ Zapytała się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż… Słono.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Chcę spróbować wody z morza kiedy przypłyniemy! ‐ Krzyknęła z entuzjazmem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i zawołał coś do jednego z marynarzy, a ten zaraz wrócił z liną, na której końcu była butelka. Później wrzucił ją do morza, czekając chwilę i trzymając za koniec liny. Później wyciągnął ją z wody, wytarł, odwiązał linę i wręczył Tobie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Najpierw to patrzyła się na szlachcica zdziwiona, ale po chwili się uśmiechnęła i napiła się wody z butelki, nie przewidując, że woda może być bardzo słona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

“Bardzo słona” to mało powiedziane. Niemalże od razu zwróciłaś zawartość butelki na deski pokładu, pozostawiając w ustach bardzo nieprzyjemny posmak.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Czemu mi nie powiedziałeś, że to nie jest do picia?! ‐ Mocno szturchnęła Nilgardczyka w ramię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Powiedziałem, że jest słona. ‐ odparł, uśmiechając się i podnosząc dłonie w obronnym geście.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dupek… ‐ Mruknęła, skrzyżowała ręce na klatce piersiowej i odwróciła się w lewo kierując swój wzrok na ocean.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był tak samo urokliwy jak wcześniej.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Mógłbyś chociaż przeprosić. ‐ Powiedziała cicho.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przewrócił oczami i westchnął.
‐ Niech będzie: Przepraszam.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Och… Wybaczam ci. ‐ Uśmiechnęła się do szlachcica i złapała go za rękę. ‐ Teraz idziemy coś zjeść.