Zielony Klejnot

[Kubeł1001]

Kuba1001

Milczeniem nie był zdecydowanie odgłos kilku strzał naciąganych na cięciwy łuków, choć z pewnością wielu innych łuczników zrobiło to samo, acz po cichu.
‐ Kim jesteś i czego tu szukasz, intruzie? ‐ spytał jakiś męski głos za Tobą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jestem posłem. Kiedyś byłem elfem i Paladynem, jednak widzisz, co ze mną się stało. Zginąłem jedenaście lat temu… dziś jednak mam zadanie, które polega na daniu zaproszenia najważniejszym elfom.
Zamilkł, a następnie dodał swoje imię.
‐Jestem Baszal Vallohr.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jakikolwiek brak reakcji może skłonić Cię do rozmyślań, że czekają na jakiś Twój ruch, bądź chcą, żebyś mówił dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Teraz, jakie ważne osobistości znajdują się w Zielonym Klejnocie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Władcy Księstwa Zielonego Klejnotu?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Tylko?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//A oczekujesz tam kogoś jeszcze?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tylko oczekuję odpowiedzi ze strony szanownego Władcy Księstwa Zielonego Klejnotu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli zgodzisz się zaczekać tu na nasz powrót z odpowiedzią i oddać na ten czas broń to nie widzę przeciwwskazań.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Będę tutaj czekać, broń spoczywa tutaj, obok. Możesz ją zabrać, choć nie zamierzam jej używać przeciwko własnej rasie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie odrzuć ją gdzieś i czekaj tu na nasz powrót.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Po prostu po nią nie sięgnę. Będę czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że nie przypadło im to gustu, bowiem jeden z Elfów opuścił bezpieczną kryjówkę w leśnych zaroślach, aby podejść do Ciebie z dwoma sztyletami w dłoniach.
‐ Oddaj broń. ‐ powiedział i choć nie poparł tej prośby jakąś szczególną demonstracją siły, to zapewne miał wokół siebie kilka tuzinów łuków, które zrobią to za niego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, nie warto tracić zaufania własnej rasy. Szkoda tylko, że broń była przystosowana wagą i wielkością do jego rozmiarów… Podniósł topór chwytając za ostrza tak, żeby Elf mógł spokojnie chwycić za trzonek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Schował sztylety i chwycił, a topór oczywiście szybko wylądował na ziemi, gdyż wątły Elf nie zdołał go utrzymać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie skomentował i podniósł go ponownie, tak samo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Elf spróbował ponownie, z wiadomym skutkiem.
‐ Po prostu go odrzuć. ‐ burknął, sapiąc z wysiłku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc jedną ręką odrzucił topór kilka metrów w bok.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To najwidoczniej zadowoliło Elfa, bo znów zniknął w leśnych ostępach, pozostawiając Cię, teoretycznie, samego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli czkeał, ponownie.