Twierdza Tol - Barad.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sam korytarz kończy się drzwiami, po jego bokach także są drzwi, dwa po lewej i trzy po prawej.

[Kubeł1001]

FD_God

Cóż, pozostaje sprawdzić tylko przez dziurkę od klucza co się za każdymi z nich znajduje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Te na końcu korytarza prowadzą z pewnością na zewnątrz, te po prawej to magazyny, po lewej zaś zasłonięto owe dziurki tak, aby uniemożliwić obserwację. Lub po prostu klucze nadal w nich tkwiły.

[Kubeł1001]

FD_God

Czasu na rzut monetą tutaj nie ma, ale wybrał te drugie drzwi po lewej, nie ma też co wchodzić tradycyjnie, wzmocniony kop i osunięcie się zaraz za ścianę dla bezpieczeństwa powinien załatwić sprawę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłeś tam coś na kształt magazynu pełnego drogich szat, złota, zdobionej broni, sztućców, naczyń, ozdób… Cóż, widać, że ktoś tu się nieźle dorobił na interesach z Gildią.

[Kubeł1001]

FD_God

Niech to sobie szabrują więźniowie, jemu potrzebne tylko jego dwie klingi, no to teraz czas skierować się do ostatnich tajemniczych drzwi i wykonać na nich ten sam manewr.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam była już sypialnia, wzbogacona o toaletkę, szafy, szafki, wielkie łoże z baldachimem i kolumnami oraz elegancko odzianego mężczyznę z mieczem w dłoni oraz skrytą za nim postać, kobietę w futrach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mam dla ciebie tylko drobną poradę, jeżeli chcesz, by twoja córka przeżyła to lepiej oddaj ją w moje ręce, tłum więźniów zedrze z niej skórę razem z twoją…‐ Powiedział, póki co starając się podejść do tego wszystkiego dyplomatycznie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Naczelnik zaryzykował szybkie spojrzenie do tyłu.
‐ Jesteś taką samą szumowiną jak oni, jaką mam niby mieć gwarancję?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Bo trafiłem tutaj nie tak dawno, a moim celem i tak było tylko wyciągnięcie stąd kilku osób.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kogo niby?

[Kubeł1001]

FD_God

‐No po coś tu chyba stoję, jełopie… Jakbym nie przyszedł po twoją córkę, to już dawno, by mnie tutaj nie było.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To chyba oczywiste, że nie oddam swojego jedynego dziecka w łapy takiej kreatury. ‐ powiedział i postąpił krok do przodu, a później machnął dla ostrzeżenia mieczem. ‐ Wycofaj się. Teraz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to przynajmniej ukrócę ci cierpienia jakiego doznasz po tym jak znajdą cię inni więźniowie.‐ Powiedział, a następnie przyjął gardę i od razu posłał niezbyt duży pocisk energii w jego tors, żeby przypadkiem jeszcze od upadku nie zrobił krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że chciał odskoczyć, ale czując, że wtedy dostanie nim jego córka, powstrzymał się i przyjął go na klatę, z wyraźnym bólem, jednakże przeżył i nawet postąpił kilka kroków do przodu, aby wznieść miecz i zadać cios z góry.

[Kubeł1001]

FD_God

Postarał jedynie odskoczyć na bok, chcąc jeszcze ustawić się tak, by móc trafić tylko jego, by następnie posłać już silny pocisk energii, który w założeniu ma trafić tylko jego i nie zrobić krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Manewr się udał, stałeś naprzeciw niego, a po prawej miałeś dziewczynę, więc pocisk energii trafił go i rzucił o ścianę, prawdopodobnie był martwy, nim jej dotknął. Dziewczyna z głośnym krzykiem podbiegła do niego, klękając obok i roniąc łzy na zwłoki.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Krzyk tutaj w niczym nie pomoże, lepiej jak zginął tu i teraz, niż jakby to miało być spowodowane ciągłymi torturami.‐ Powiedział powoli podchodząc do dziewczyny. Chcesz żyć czy zginąć w gorszy sposób, niż ojciec?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzała na Ciebie.
‐ Chcę, żeby to wszystko się skończyło. ‐ wyznała ze łzami w oczach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Na moje to już jest koniec. To nie czas na biadolenie nad zmarłymi, zabierajmy się stąd, a ja postaram się, by żaden inny więzień nawet nie położył na tobie ręki.‐ Powiedział samemu kierując się do wyjścia z pokoju, by u progu wyjrzeć zza niego i zobaczyć czy nikt się przypadkiem nie zbliża.