Twierdza Tol - Barad.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To chyba oczywiste, że nie oddam swojego jedynego dziecka w łapy takiej kreatury. ‐ powiedział i postąpił krok do przodu, a później machnął dla ostrzeżenia mieczem. ‐ Wycofaj się. Teraz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to przynajmniej ukrócę ci cierpienia jakiego doznasz po tym jak znajdą cię inni więźniowie.‐ Powiedział, a następnie przyjął gardę i od razu posłał niezbyt duży pocisk energii w jego tors, żeby przypadkiem jeszcze od upadku nie zrobił krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że chciał odskoczyć, ale czując, że wtedy dostanie nim jego córka, powstrzymał się i przyjął go na klatę, z wyraźnym bólem, jednakże przeżył i nawet postąpił kilka kroków do przodu, aby wznieść miecz i zadać cios z góry.

[Kubeł1001]

FD_God

Postarał jedynie odskoczyć na bok, chcąc jeszcze ustawić się tak, by móc trafić tylko jego, by następnie posłać już silny pocisk energii, który w założeniu ma trafić tylko jego i nie zrobić krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Manewr się udał, stałeś naprzeciw niego, a po prawej miałeś dziewczynę, więc pocisk energii trafił go i rzucił o ścianę, prawdopodobnie był martwy, nim jej dotknął. Dziewczyna z głośnym krzykiem podbiegła do niego, klękając obok i roniąc łzy na zwłoki.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Krzyk tutaj w niczym nie pomoże, lepiej jak zginął tu i teraz, niż jakby to miało być spowodowane ciągłymi torturami.‐ Powiedział powoli podchodząc do dziewczyny. Chcesz żyć czy zginąć w gorszy sposób, niż ojciec?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzała na Ciebie.
‐ Chcę, żeby to wszystko się skończyło. ‐ wyznała ze łzami w oczach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Na moje to już jest koniec. To nie czas na biadolenie nad zmarłymi, zabierajmy się stąd, a ja postaram się, by żaden inny więzień nawet nie położył na tobie ręki.‐ Powiedział samemu kierując się do wyjścia z pokoju, by u progu wyjrzeć zza niego i zobaczyć czy nikt się przypadkiem nie zbliża.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Grupa więźniów właśnie zajęta była przeglądaniem pokojów, wyważaniem tych zamkniętych, opatrywaniem rannych i ogólną grabieżą.

[Kubeł1001]

FD_God

Ten jedynie pokiwał głową, a następnie wrócił do pokoju i gestem dłoni nakazał dziewczynie wstać i ruszyć za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrobiła to dość niepewnie, odgłosy spoza pokoju nie były zbyt zachęcające.

[Kubeł1001]

FD_God

Lewą ręką starał się ją jakoś osłonić, a następnie powolutku skierował się ku wyjściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy mijany więzień podążył za Tobą wzrokiem, inni po prostu za Tobą podążyli, tak że nim dotarłeś do wyjścia, byłeś już otoczony szczelnym kordonem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ekhm, zajmijcie się łupieniem tego miejsca, a mnie dajcie przejść.‐ Powiedział starając się wyjść z budynku, rzecz jasna trzymając blisko siebie dziewczynę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciebie to możemy przepuścić… Ale ją? Niby czemu? ‐ spytał jeden z więźniów o kaprawej mordzie, ukazując w paskudnym uśmiechu braki w uzębieniu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Bo to ja znam dowódców tego buntu oraz bardzo się przyczyniłem do jego zwycięstwa, zamierzasz dalej dyskutować na ten temat czy może zamierzasz odejść na bok tak jak reszta?‐ Spytał się patrząc się prosto w oczy tego gadatliwego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że ten argument trafił go niczym nordyjski toporek miotany, więc zaklął pod nosem, splunął na bok i wrócił do szeregu, Tobie zaś nie pozostaje nic innego, jak tylko wyjść.

[Kubeł1001]

FD_God

Wyjść oczywiście wyszedł, lecz rzecz jasna razem z kobietą. Zaraz potem wypadało rozejrzeć się za orkiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na przemian wlewał w siebie jakąś ciecz i tą samą zalewał swoją ranę na plecach powstałą przez paskudne cięcie toporem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jakaż to walka bez ran, co?‐ Powiedział do niego podchodząc do niego wraz z kobietą. Skoro wojenny kurz już opadł to gdzie znajdują się jego wojownicy oraz wampir?