Miasto Ruhn

[Kubeł1001]

Lunaaax

Powoli wstała i nie spiesząc się poszła zamówić sobie śniadanie. Oczywiście towarzyszył jej sokół.

[Kubeł1001]

Bilolus1

// nie tu czegoś takiego jak tablice pokazujące że to warsztat/karczma/kowal cokolwiek ;‐; ?//

Baron zastąpił drogę jakiemuś osobnikowi idącemu przez ulicę i zapytał

‐ Witam, słyszałem że w tej okolicy jest zakład kamieniarski, wiesz może gdzie dokładniej jest ?

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to macie po setce na łeb, pany.‐ Podrapał się nieco po karku. W ogóle to wracajcie z tym złotem do domu, ja to jeszcze poszukam jakichś atrakcji, może coś da radę znaleźć, może będzie okazja by komuś dać w ryj, no.‐ Wzruszył nieco ramionami. No więc ruchy, chłopy.‐ Podniósł nieco prawicę i wskazał swoim ludziom głową ku wyjściu. No i nie wpakować mi się w kłopoty, żeby te złoto tam dotarło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
// Są, ale nie ma takiej, która by Cię informowała o tym kamieniarzu ;‐;
‐ Do końca ulicą, skręć w lewo i to będzie ten budynek przed, którym stoi kilka sporych głazów.
FD_God:
No i wykonali polecenie. Po posiłku wrócili do posiadłości.
Lunaaax:
‐ Jak widzę pani wstała? Coś pani sobie życzy?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dziękuję, żegnam .‐ więc Baron skorzystał z rady i postępował wedle rady, podszedł do drzwi i zapukał do nich .

[Kubeł1001]

FD_God

Gerwazy też coś tam przekąsił płacąc za to te dwie sztuki złota wraz z napiwkiem i ruszył do karczmy, w której to siedział jeszcze wcześniej. Pierw jednak zabrał ze sobą konia odwiązując go od pala, a przywiązał go może przy jakimś dostępnym przed karczmą. Samemu już wszedł do środka.
‐Wróciłem, tym razem trzeźwy.‐ Oznajmił przekraczając próg karczmy i podszedł nieco bliżej lady opierając się o nią plecami skrzyżował ręce na piersi, od razu przyjrzał się osobom, które mógł zobaczyć w karczmie.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Poproszę sok z owoców rikk, chleb i miód ‐ mówi cicho ziewając.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
‐ 15 srebrników.
FD_God:
W Karczmie był tylko karczmarz i wcześniej spotkana elfka. Ale pewnie ochrona też się gdzieś czaiła.
Bilo:
Otworzył Ci jakiś krasnolud.
‐ Czego?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Karczmarz, działo się tu coś ciekawego, po tym jak mnie pogoniłeś tą swoją bandą?‐ Przechylił nieco swoją głowę w stronę oberży. No i polej jakiś mocniejszy trunek, kieliszek.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Zapłaciła i usiadła przy najbliższym stoliku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tutaj nigdy nic się nie dzieje… A zresztą jeśli znowu się schlejesz i zaczniesz wszczynać burdy to każę wywalić Cię do rynsztoka, jasne? A co do trunku to proponuję Kosę Śmierci.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
PO chwili jakiś elf podał Ci posiłek do stołu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Mam dla ciebie duże zlecenie, zaprowadź mnie do szefa czy kogoś bo chce wszystko obgadać ‐. spojrzał wyczekująco na rzemieślnika .

[Kubeł1001]

Lunaaax

Podziękowała po czym poczęła spożywać podany posiłek.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Teraz nie zamierzam się nawalić, muszę sobie nawilżyć nieco gardło bo mnie suszy. Teraz gdy jestem trzeźwy to możesz mnie nimi co najwyżej postraszyć… A co do trunku, brzmi nieco groźnie. Co to za szczyn?‐ Wydmuchał nieco więcej powietrza ze swych nozdrzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
‐ Do szefa? Rozmawiasz z nim. ‐ odpowiedział krasnal.
Lunaaax: Nikt Ci nie przeszkadzał, ale zauważyłaś, że elf, który przyniósł Ci posiłek nie mógł oderwać od Ciebie wzroku.
FD_God:
‐ Kosa Śmierci to taki… Hmmm… Bimber Orków.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spojrzał na krasnoluda .

‐ Otóż po krótce, na granicy państw ludzi, elfów i krasnoludów, na niewysokim wzniesieniu posiadam fort, planuję sporą rozbudowę, naprawisz go i rozbudujesz ze swoimi ludźmi, a sypnę ci pieniądz . Cenę może obgadamy w środku ?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ten tego… A mocniejsze to niż wódka czy co? Po nazwie zapowiada się, że chyba tak.‐ Podrapał się prawicą po karku, a następnie tą samą przeczesał swoją czuprynę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
‐ No dobra. Wejdź. ‐ powiedział po czym otworzył Ci drzwi.
FD_God:
‐ Sam spróbuj. Pierwsza kolejka Kosy zawsze na koszt firmy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jak dają, to lej.‐ Zaśmiał się nieco. Jak orkowe to pewnie przez kilka nocy spać nie będę, takie gówno będę miał przed oczami.‐ Oparł się już rękoma o ladę stojąc przodem do karczmarza i czekając aż ten mu poleje.