Waradasar

[Kubeł1001]

Kuba1001

Usłyszał lub nie, tego się nie dowiesz, bo uciekał dość szybko.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niezbyt to zaskakujące.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niezbyt. Może teraz pora zająć się innymi, ważniejszymi, sprawami?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Tak, tak, znowu słyszeć o zemście, stratach, pustce i tym podobne. Mniejsza, czekał tutaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i czekasz, reszta zajęła się zbieraniem rannych i martwych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czekał nadal, a najlepiej chciał przeczekać całość do dnia jutrzejszego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, minęło kilka godzin, a już w obozie, zastało Was trzech nieuzbrojonych ludzi z białą flagą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżył się do nich i ręką wskazał, że mają mówić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeden wystąpił naprzód i zaczął:
‐ Nasz pan, wielki rycerz i szlachcic, sir Rolgierd, zwany też Pogromcą Trolli i Zabójcą Smoków żąda od Was poddania się lub opuszczenia tego lasu, a wypadku odmowy zaczniemy atak.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przekaż szanownemu sir. Rolgierdowi, że Cerevouils Horalidis Plorentes Klof z rodu Przeklętych nie jest Magiem i nie unicestwi klątwy, jaka spadła na jego oddział i ten las. A dopóki klątwa istnieje, Obrońcy muszą pozostać na swoich pozycjach. A ich śmierć równać się będzie z wyborem nowych obrońców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście przekażemy Twe słowa, lecz decyzja należeć będzie tylko i wyłącznie do naszego pana i zależeć od jego mądrości.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oczywiście. Możecie również przekazać, że chętnie się z nim spotkam.Tutaj, lub na skraju lasu, gdyż sam nie mogę opuścić Waradasaru.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Staw się za dwie godziny. Wróć, jeśli po kwadransie nikt od nas się nie pojawi. ‐ odparł poseł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnąłeś, a oni, biorąc to za zgodę, odeszli.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pozostało czekać. Choć po sobie sobie dał już swoim poznać, że nienawiść nadal ma w oczach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, masz dwie godziny. Możesz ten czas poświęcić na odpoczynek, naradę, jakąś mówkę dla żołnierzy, aby ich zmotywować, lub zaplanować ewentualną obronę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dłonią dał znak, żeby wszyscy się zebrali i podeszli do niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak się stało, w oczach swoich podwładnych widziałeś przede wszystkim wyczekiwanie, od Ciebie zależy co w nich zagości po Twojej przemowie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nadchodzi czas naszej próby. Wiele lat siedzieliśmy tutaj i zastanawialiśmy się, czy opuścimy to miejsce. Teraz mamy na to szanse. Może tamten rycerz umie zdjąć klątwę, a przynajmniej ją zmniejszyć na tyle, żebyście mogli opuścić Waradasar. Jednakże nie możemy oddać się w całości marzeniom. Istnieje ryzyko, że czeka na nas walka i wszyscy musimy być gotowi. Obiecuję wam na swój honor, że zamierzam prowadzić rozmowy tak długo, aż przyniosą skutek. Jednak powtarzam: Bądźcie gotowi na wszystko, niech nadzieja na opuszczenie tego miejsca będzie waszą siłą. Jeżeli nie wrócę dzisiaj, wiecie, jakiej kobiecie oddać się pod rozkazy.