Waradasar

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu podjechał i oddał konia jednemu z giermków, a sam ruszył w Twoim kierunku, wyprostowany oraz emanujący dumą i pewnością siebie.
‐ Witam Cię, Cerevouilsie Horalidisie Plorentesie Klof z rodu Przeklętych. ‐ powiedział.
//Mam nadzieję, że dobrze to odmieniłem… ;‐;//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ciebie również dobrze widzieć, sir Rolgierdzie, Pogromco Trolli i Zabójco Smoków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widzę, że moi ludzie nie omieszkali wspomnieć o moich pseudonimach. ‐ odparł z uśmiechem i podał Ci rękę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uścisnął ją.
‐Ja z kolei cieszę się, że zadałeś sobie trud i przywitałeś mnie pełnym imieniem i nazwiskiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mam nadzieję, że dobrze je odmieniłem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobrze, nawet bardzo dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W takim razie przejdźmy do interesów. ‐ powiedział i wskazał na las za Tobą. ‐ Formalnie stanowi on moją własność, gdyż znajduje się na terenach mojego rodu. Z racji braku drewna wysłałem tu drwali z silną eskortą, bowiem obawiałem się potworów i bandytów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Z lasem jest taki problem, że jest przeklęty. Od ponad 150 lat tkwię tutaj ze swoimi ludźmi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak można zdjąć tę klątwę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Liczyłem, na to, że będziesz wiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jestem rycerzem, nie Magiem, ale może mój nadworny czarodziej coś poradzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Oby. Znudził mi się przymusowy pobyt tutaj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A czemu musisz tu tkwić?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Klątwa. Tak plus minut 160 lat.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Im więcej powiesz, tym większa szansa, że mój Mag ją zdejmie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Artefakt, środek lasu, ruiny?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Vader, na serio postaraj się podczas opisywania tego…//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Yhm.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Od tego zależy, czy zdejmie z Was klątwę…//

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐W środku lasu znajdują się ruiny, a wewnątrz nich znajduje się sarkofag. Kiedy tutaj przybyłem miałem go zdobyć, jednak wtedy padła na nas klątwa. Sarkofag wysoki na trzy metry, szeroki na półtora, większość zrobiona z granitu. Górne wieko zdobi marmurowa podobizna rycerza z mieczem na piersi. Zamiast głowy trupia czaszka z rubinami w oczodołach. Pierścień z diamentu na palcu i szmaragdowa aureola nad głową. I ten, to chyba ma też związek z tym, co ciągle tutaj pada.