Karczma "Smocza Jama"

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Kwiknęła ze strachu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orkowie zamknęli drzwi.
‐ Możemy zrobić z nią co chcemy. ‐ rzekł herszt bandy.
‐ No. ‐ dodał ten, z którym rozmawiałaś wcześniej. ‐ Ale może zapytamy ją o zdanie?
‐ Hej, mała! ‐ krzyknął ostatni. ‐ Nie będziesz próbowała krzyczeć, ani zrobić nic głupiego, nie?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Udał się do drzwi, zamknął je na klucz.
‐Na górze, jest parę wolnych pokoi.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Kiwnęła głową, co oznaczało “tak”.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Które?
Taczka:
Podszedł i zdjął Ci knebel.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Dziewczyna odetchnęła z ulgą.
‐Co chcecie ze mną zrobić? ‐ spytała się orków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To zależy.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Ale nie zabijecid mnie? ‐ spytała się niepewnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To jedna z opcji. ‐ przyznał Ork. ‐ Zabiliśmy tyle osób, że jedna gówniara w tę czy w drugą stronę nie zrobi różnicy.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Przewróciła oczami i spytała się.
‐A konkretniej to jakie macie zamiary wobec mnie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Możemy Cię zabić, wypuścić, albo trzymać tutaj, dopóki uznamy to za konieczne.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Więcej już nic nie mówiła, tylko się patrzyła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdybyśmy mieli Cię zabić, to byłabyś martwa już dawno temu.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Numer siedem, osiem i dziewięć. W każdym są dwa łóżka.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Wystraszyła się, ale nie chciała tego okazać, więc patrzyła się w dół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Klucze?
Taczka:
‐ Więc Cię nie zabijemy, a przynajmniej taka jest nasza decyzja. Póki co.
‐ Dobra, mów lepiej co tu widziałaś? ‐ zapytał brodacz.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Eee… Proszek. Niebieski. ‐ odpowiedziała podnosząc głowę.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Ah, tak. Oczywiście. ‐ Podał klucze odpowiadające numerom pokoi których polecił goblinom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nic poza tym?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Elfka… Macie tutaj elfkę, mówiłeś mi przecież. ‐ odpowiedziała i znów spojrzała się w dół.