Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I starczy, spokojnie. ‐ rzekł i wyciągnął rękę, by przypieczętować umowę, ale zawahał się i schował ją z powrotem, bo był już świadkiem Twojej olbrzymiej siły, a palce chciał mieć całe.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to dobra, póki co rządzisz jedynie tą. Dopiero jak rozbudujemy obóz to wybierzemy się na inne wioski, by przejąć w nich władzę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chyba zrozumiał, bo pokiwał głową.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to widzę, że się rozumiemy. Powiem tym innym wieśniakom, że teraz będą mieć nowego sołtysa w swojej wsi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tymczasem wieśniacy zaczęli się już zbierać, oczywiście z narzędziami w dłoniach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No dobra, ruchy, ruchy.‐ Skrzyżował ręce na piersi czekając na resztę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoi to nawet z Ogierów nie zsiedli, a wieśniacy byli gotowi do drogi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to ruszamy, panowie.‐ Rzekł, po czym kazał iść wieśniakom za nim, po czym samemu dosiadł swojego ogara i poprowadził całą tę grupę. No, obyło się w miarę bez użycia siły… W miarę.‐ Rzekł do swojej towarzyszki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po Twoim pokazie raczej nie spróbują się zbuntować.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Chciałabyś mieć kiedyś szansę od tak zadecydować nad czyimś życiem? Powiem ci szczerze, niesamowite to uczucie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak kogoś życia pozbawiasz, to jeszcze lepsze?

[Kubeł1001]

FD_God

‐A to już zależy od osoby, której się je pozbawi. Czasem to przyjemność, a czasem obowiązek.‐ Dodał jeszcze nieco się śmiejąc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ona Twego specyficznego poczucia humoru nie załapała, więc jedynie Twój śmiech odbijał się po głuszy, gdy wracaliście do wieży.

[Kubeł1001]

FD_God

Nadejdzie czas, gdy zrozumie te ponure poczucie humoru. Jak już dojechali do obozu to zszedł z ogara i pomógł zejść kobiecie.
‐Dobra panowie, no to teraz rach, ciach trzeba narąbać drewna na budowę bramy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chłopi, pod nadzorem Nadludzi, przystąpili do pracy.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to sobie teraz pogadam z Krwiopijcą…‐ Udał się do wieży i zaraz powiedział. Krwiopijco, wróciłem.‐ Powiedział głośniej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wasz powrót słychać było z odległości kilkudziesięciu metrów. ‐ odparł Wampir, a z racji tego, że jest noc, Ty zobaczyłeś go w całej okazałości. Był wysoki na prawie trzy metry, co wyjaśniało rozmiar trumny. Jednak tak szeroki już nie był, bo odznaczyły się na jego ciele lata znacznie chudsze, o mniejszej możliwości opicia się krwią, lub po transie hibernacyjnym, w które część Wampirów potrafiła wpaść, i przeczekać tak lata. Miał też bladą skórę i krwistoczerwone oczy, ale włosy wypadły mu już dawno. Dłonie zdobiły długie paznokcie, a teraz właściwie już szpony.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to tym bardziej lepiej. Rozpoczynamy już rozbudowę obozu. Poza tym mi się tam dojść do porozumienia z wieśniakami i teraz będą dla mnie uczciwie zarabiać, a przynajmniej ta wioska, resztę jeszcze odwiedzimy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To dobrze. ‐ stwierdził krótko.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Nie udało nam się jednak teraz załatwić kobiet do pobrania z nich krwi, ale to się pewnie niedługo zmieni, przez jakiś dzień lub dwa pobędziesz na głodzie.