Angband

[Kubeł1001]

Wielka, warowna twierdza w Mrocznym Królestwie. To tutaj swoją siedzibę ma Nosgoth ‐ Władca Wampirów i 5.000 jego pobratymców.
Warownie zbudowano z czarego kamienia. Od północy, wschodu i zachodu zamek chroniony jest przez góry. Wejście od południa zabezpiecza Czarna Brama pełna różnych strażników ‐ od Orków po Smoki i Demony.
Poza Wampirami zamek zamieszkują różne Demony, Smoki, Mutanty, Wilkołaki i Nieumarli.
Sercem zamku jest wielka sala tronowa. Tam Nosgoth i jego doradcy rozpatrują sprawy dotyczące ich rasy.
Co ciekawe ludzie i przedstawiciele innych ras mogą wejść do pałacu, ale potrzebny im dobry powód.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ograbiony z sił Raelag dotarł w końcu pod zamek. Od dawna szukał miejsca, żeby się rozbić ze swoim sprzętem i na nowo zacząć poważną działalność. Niestety, większość ras nie była zbyt otwarta na nauki magii ciemności. Był pewien, że władca wampirów nie będzie próbował go spalić z tego powodu ‐ ale czy go przyjmie to już inna sprawa. Ogarnął warownię wzrokiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie to zatrzymano Cię nie przed zamkiem, ale przed Czarną Bramą. Wysoka górowała nawet nad okolicznymi wzniesieniami. Zauważyłeś tam wielu uzbrojonych po zęby Orków, a także różnej maści Demony i kilka Wampirów w zbrojach i z mieczami.
Nagle jeden z nich błyskawicznie pojawił się przed Tobą.
‐ Kim jesteś i czego szukasz w pobliżu Angbandu? ‐ zapytał grobowym głosem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jestem magiem, choć wolę się nazywać naukowcem. Specjalizuję się w alchemii ożywionej. Odszedłem z Mrocznej Puszczy, zniechęcony brakiem perspektyw i szukam miejsca, gdzie moje zdolności komuś by się przydały.
Trzymał kciuki za przychylność wampirów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A znasz się na Magii Mutacji? ‐ zapytał Wampir.
Jakby przez zbieg okoliczności obok Was przebiegły dwa Mutanty wyglądające jak krzyżówka psa i skorpiona.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Jak nikt inny. Takie stwory ‐ zrobił ruch głową w kierunku przechodzących mutantów ‐ tworzyłem na pierwszym roku nauki. A mam ich trochę na karku.
Z rozsądku nie dodał, że większość jego tworów albo umierała pierwszego dnia, albo musiała zostać ubita ze względów bezpieczeństwa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir zniknął tak szybko jak się pojawił. Po chwili wrócił i powiedział:
‐ Nosgoth Cię oczekuje. ‐ powiedział.
W tym samym czasie ukazało się małe przejście przez Czarną Bramę. Wampir poszedł w jego kierunku.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaczął podążać za wampirem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po krótkiej podróży spaloną i czarną ziemią trafiliście pod bramę twierdzy.
‐ Odtąd radź sobie sam. ‐ powiedział Wampir odchodząc.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zgodnie z prastarym zwyczajem większości rozumnych ras zapukał do bramy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Otworzył Ci Wampir.
‐ Co Cię sprowadza? ‐ zapytał znudzonym głosem.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐Przyszedłem tu w poszukiwaniu zatrudnienia. Pod bramą powiedziano mi, że Nosgoth mnie oczekuje. ‐ wyjaśnił uprzejmie

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aaa… To Ty. Wejdź. ‐ powiedział odsuwając się i pozwalając Ci wejść.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wszedł na drugą stronę i ogarnął wzrokiem wnętrze twierdzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na razie znajdywałeś się w surowym i kamiennym korytarzu, który prowadził do jakiegoś wątło oświetlonego pomieszczenia.

[Kubeł1001]

Omeg12

Choć perspektywa pozostania w korytarzu nie prezentowała się tak źle, poszedł w kierunku światła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś do sali tronowej. Na ścianach wisiały pochodnie dające wątłe światło. Odbijały je kamienie szlachetne, złoto i bursztyn, z których składał się tron. Był jedyną zdobioną rzeczą w sali. Podłoga i ściany były tak samo surowe jak korytarz. Przy ścianach stały uzbrojone Wampiry, ale nie widziałeś ich dokładnie.
Na tronie również siedział Wampir, ale widać było jedynie jego złote ślepia.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wystąpił przed siebie i stanął przed wampirem, celowo nie odzywając się jako pierwszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mów. ‐ powiedział krótko dając mało widoczny gest ręką.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Wielki Władco Wampirów. Przybyłem tu z drugiego końca świata, poszukując spokojnego miejsca na badania nad naturą alchemii oraz rozwoju żywych stworzeń. Moi rodacy nie byli mi przychylni, wykluczając mnie z klanu za brak pożyteczności. Jednak byli oni wiele lepsi od innych mieszkańców Elraidu, z których niektórzy wielokrotnie usiłowali mnie pozbawić życia ze względu na zabobony i najzwyklejszą zazdrość. Przychodzę do ciebie, oferując swoje skromne usługi maga ciemności, w zamian za utrzymanie i potrzebne wyposażenie ‐ wygłosił wcześniej przygotowaną formułę.