Angband

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żyje, ale jest niemal w całości sparaliżowany.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Perfekcyjny paraliż ‐ mruknął, po czym zwrócił się do pozostałych ‐ Pomóżcie mi go zatachać na stół

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może i niezbyt chętnie, ale pomogli.

[Kubeł1001]

Omeg12

Sprawdził, czy pacjent zachował odruchy jak kolanowy czy źreniczny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kolanowego brak, źreniczny jest.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Odbiera bodźce, zapewne świadomy… ‐ mruknął, po czym powiedział głośno ‐ Wątpię, by mikstury dawały różne efekty w zależności od płci czy rasy, zresztą i tak są średnio obiecujące. Wy dwaj zostaniecie tu jeszcze przez jakiś czas, aż symptomy miną. Jeśli zaś chodzi o was ‐ zwrócił się do kobiet ‐ jest mi to w sumie obojętnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czyli co masz zamiar z nami zrobić? ‐ zapytała Elfka.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ A bo to moje zmartwienie? Zapytajcie się jakiegoś krwiopijcy, czy pozwolą wam stąd pójść. Zresztą idę o zakład, że w lochach jest całkiem przytulnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Idąc Twoją radą wyszły z pomieszczenia.

[Kubeł1001]

Omeg12

Jak powiedział, nie interesowało go, co dalej zrobią. Usiadł z ręką na sztylecie i czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No więc czekałeś tak, choć nie było to ani ciekawe, ani interesujące.

[Kubeł1001]

Omeg12

W takim razie rzucił mężczyznom groźne spojrzenie, po czym wyszedł z pracowni i skierował się do jadalni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzenie mogło ich przerazić, bo teraz pewnie dociekają jakie narzędzia tortur czy mikstury im przyniesiesz. Ale raczej nie wyobrażą sobie jak zjadasz kawał mięcha w jadalni, do której już dotarłeś.

[Kubeł1001]

Omeg12

W takim razie zjadł i jeśli poza jedzeniem nie było w jadalni nic ciekawego, wrócił do pracowni z kawałkiem pieczywa w dłoniach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właśnie wyjątkowo niewiele było, ale kawałek chleba udało mu się zdobyć.

[Kubeł1001]

Omeg12

Więc z ów kawałkiem chleba w wrócił do pracowni

[Kubeł1001]

Kuba1001

W pracowni nic się nie zmieniło.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Czujecie się lepiej albo gorzej? ‐ spytał gości, rzucając człowiekowi chleb

[Kubeł1001]

Kuba1001

Człowiek chwycił chleb, ale nie jadł go, gdyż nadal miał napuchnięty język. Jednak zaczynało mu to powoli mijać. Natomiast Elf opierał się o ścianę i wpatrywał się z szerokim uśmiechem w sufit.

[Kubeł1001]

Omeg12

Także spojrzał się w sufit, mając nadzieję na zobaczenie powodu uśmiechu elfa.