Angband

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Życzę powodzenia. I dla ścisłości ‐ mam pozostać w pobliżu w razie potrzeby na nowe potworności, czy raczej wynieść się na drugi koniec świata?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Prawdopodobnie wygramy, a Nosgoth na pewno powoła Cię na dalszą służbę. Jeśli chcesz, możesz przeczekać wojenną zawieruchę w moim zamku.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Przyjmuję ofertę ‐ odparł, po czym przeszedł do szczegółów ‐ Jak mam się tam dostać? Przywykłem do podróżowania na piechotę, ale w czasie wojny brzmi to dosyć niebezpiecznie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Najlepiej z nami, szykuję już sobie orszak.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Byłbym wdzięczny ‐ odparł ‐ Gdzie i kiedy mam się zjawić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak najszybciej, pod Czarną Bramą. ‐ odparł Ketlos i odszedł, a za nim Wampirzyca.

[Kubeł1001]

Omeg12

Jak najszybciej więc zabrał się do pakowania co ważniejszych ingredientów do torby podróżnej, nie zapominając o figurce chowańca. Stwierdził, iż Nosgothowi się te przedmioty w najbliższym czasie nie przydadzą, skoro jego alchemicy wyjeżdżają z zamku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i się spakowałeś, właściwie to tylko nic, jak iść pod Czarną Bramę i tam czekać na swoich współtowarzyszy.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Wybaczcie, ale muszę was opuścić. Od teraz jesteście czyimś innym zmartwieniem ‐ powiedział do obiektów testowych, po czym wyszedł z pracowni i skierował się ku wyjściu z zamku

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampiry już tam czekały, razem z orszakiem składającym się z wozów i karet oraz Orkami i innymi Wampirami w roli służby lub ochrony.

[Kubeł1001]

Omeg12

Spróbował zagadać pierwszego lepszego wampira ‐ po orkach się zbyt wiele nie spodziewał ‐ aby dowiedzieć się, gdzie powinien się dosiąść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To Ty jesteś tym gościem? ‐ spytał, ale nie czekał na odpowiedź i wskazał Ci na jedną z karet.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Gościem jestem z pewnością ‐ spróbował wejść do karety ‐ Ale czy tym to już nie wiem

[Kubeł1001]

Kuba1001

W odpowiedzi Wampir uśmiechnął się i błysnął kłami, a potem otworzył przed Tobą drzwi powozu.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wszedł, zastanawiając się, czy uśmiech w wykonaniu wampira to wyraz rozbawienia, czy może apetytu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir prawdopodobnie Cię nie zabije. W końcu zaprosili Cię o wiele wyżej stojący od niego.
Niemniej, usadowiłeś się w karecie i pozostaje Ci tylko czekać.

[Kubeł1001]

Omeg12

Czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cholera! ‐ krzyknął jeden z Wampirów, gdzieś za Twoją karetą. ‐ To jest człowiek?
‐ W pewnym sensie to siedmiu ludzi. ‐ odparł inny. ‐ A teraz zamknij się i pakuj go do środka.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaciekawiony wyjrzał na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłeś jak wielka stopa, w równie wielkim bucie znika w innym powozie, a wraz z nią wchodzi Wampir z łańcuchami. Dość szybko opuścił go, wyrzucony przez nieznaną siłę. Siła ta warknęła, dopóki jeden z Wampirów nie obnażył miecza i bicza.