Morawiq

[Kubeł1001]

FD_God

Zatem i tam się udał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było Ci nie trafić, w końcu znałeś drogę, jak i wieś była widoczna z wielu kilometrów bo w większości płonęła.

[Kubeł1001]

FD_God

No to teraz do centrum wioski by zobaczyć jak zbiera się skupisko trupów oraz czy dalej są lokatorzy w domu mężczyzny co śmiał go wykiwać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoi ludzie układali już zabitych mieszkańców na zgrabny stosik w centrum, wieśniak leżał nieprzytomny pod jedną z chat.
‐ Pomyśleliśmy, że szef sam będzie chciał dać gnojkowi nauczkę. ‐ stwierdził jeden z Nadludzi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐A z rodziną tego tutaj, co?‐ Spojrzał na swoich, po czym na wieśniaka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i wskazał na nadal piętrzącą się stertę ciał.

[Kubeł1001]

FD_God

Głośno się roześmiał nim jeszcze podszedł do wieśniaka pod chatą. Chcąc go wybudzić postanowił go nieco kopnąć, wolał poprzekomarzać się jeszcze z kimś żywym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Powoli otworzył oczy, a gdy to zrobił mruknął:
‐ Ale miałem poje**ny sen…

[Kubeł1001]

FD_God

‐Koszmar jak mniemam, teraz to rzeczywistość.‐ Rzekł kucając przy mężczyźnie, był gotów go złapać czy też jego broń gdyby próbował czegoś głupiego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oczywiście wytrzeszczył oczy z przerażenia i próbował uciec.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ty stąd nie idziesz.‐ Rzekł łapiąc go za rękę czy nogę i rzucając w poprzednie miejsce. To jak, słyszałem, że twojej rodzince się zdechło. Masz może w planach dołączenie do nich czy pierw wolisz zobaczyć jak jeden wampir robi z nich bezmózgie monstra gotów zabić, może nawet byłby tak łaskawy nasłać ich na ciebie!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie odpowiedział, przez strach słowa uwięzły mu w gardle. Zaczął jedynie cicho łkać.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No proszę, jednak można. A było mnie nie denerwować i dalej żyć z rodzinką gdzieś daleko stąd gdzie wojna nie sięga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nadal płakał i milczał.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Podoba mi się ten typ, naprawdę mi się podoba.‐ Złapał go za nogę, po czym postarał się o jej zmiażdżenie swoją masywną dłonią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie minęło dużo czasu, nim usłyszałeś głośnie chrupnięcie obwieszczające złamanie kości i krzyk człowieka, mieszankę bezradności, strachu i bólu. Choć na chwilę obecną dominował ból.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Muzyka dla moich uszu, takie chrupanie.‐ Postanowił zatem złapać mężczyznę za drugą nogę i ją również zmiażdżyć w ten sam sposób

[Kubeł1001]

Kuba1001

Usłyszałeś ten sam dźwięk, człowiek zareagował identycznie, choć zdołał wydukać przez zaciśnięte zęby:
‐ Czym Ty, do cholery, jesteś?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Twoim jak i każdego innego największym koszmarem. Ale nie masz o co się martwić, te dwie zniszczone nogi to dopiero początek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Już otwierał usta żeby coś powiedzieć, ale zrezygnował i jedynie zacisnął usta.