Zamek Wilczara

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Tak, tak.
Ziewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba, że jest poza Twoim zainteresowaniem.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Ziewać nie mogę we własnym zamku?
Jego głos stał się agresywny.
‐ Mój zamek, moje ziewanie.
Przeciera twarz i mówi spokojnym głosem.
‐ Wtajemnicz mnie już. Ciekawi mnie to.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słyszałeś o Heresh lub jego mieszkańcach?

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Nie za bardzo. Podobno Armia Światła na nich idzie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Potwierdził skinieniem głowy, ale nie palił się by dodać coś od siebie.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ I co, chcesz abym użył moich wpływów i mocy aby moja a raczej Nasza armia Ciemności ruszyła w obronie?
Patrzy w ścianę po czym wstaje.
‐ Ostatnio przegrywamy sromotnie ze Światłem. Dobrze myślę, że chcesz wystawić armię przeciwko armii?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wystawić armię? Oczywiście. Ale nie przeciw nim.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ To przeciw komu w takim razie?!
Ryknął z furią i uderzył w stół łamiąc go na pół. Spojrzał się na niego.
‐ To przez nich doznałem tyle ucisku, to przeciw komu mam ku*wa walczyć?! Przeciw Lordom?!
Wstał i zawołał szambelana.
‐ Lepiej mi szybko to wyjaśnij. Ja nie mam elfiej cierpliwości i słynę z tego w Ciemności.
Mówi do szambelana aby wysłał posłańców do zaprzysiężonych mu Lordów z prośbą o pomoc wojskową.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Impulsywny i ograniczony, tak jak mówili mi inni. ‐ rzekł tajemniczy gość.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Wynoś się z moich włości.
Jego głos jest spokojny ale czai się w nim agresja.
‐ Dobrze Ci radzę. Wiesz gdzie jest wyjście.
Dotknął jakiejś księgi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dotknąłeś księgi, była całkiem przyjemna w dotyku.
‐ A co jeśli odmówię? ‐ zapytał butnie.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Nawet jeśli mnie pokonasz to nie pokonasz armii moich ziomków, a w dodatku mój przybrany ojciec pała do mnie iście ojcowską miłością. Z resztą ja też go kocham. Zgaduj co się z tobą stanie.
Otwiera książkę, jego głos jest spokojny.
‐ Nazywają mnie potworem nawet Wampiry. To ja jako jeden z nielicznych zabiłem własną matkę w ramach testu, potężną wampirzycę. To ja przyzywam demony z Otchłani chociaż mogą mnie zabić w każdej chwili.
Odwraca się do niego.
‐ I to ja słynę z kąpania się w krwi moich wrogów i ich rodziny.
Patrzy mu poważnie w oczy.
‐ Więc albo mnie przeproś i wytłumacz wszystko, albo spróbuj szczęścia z moją magią i stalą.
Zasyczał niczym wąż. Bardzo wku*wiony wąż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wiesz z kim rozmawiasz, prawda? ‐ zapytał zamiast tego.
I ciężko było spojrzeć mu w oczy, bo cały czas ma twarz nakrytą kapturem.
//Chyba chodziło Ci o Pustkę, nie o jakąś Otchłań.//

[Kubeł1001]

Angel_Kubixarius

// bym miał bekę jakby Nosgoth mu wpierpiipł//

[Kubeł1001]

ninja618

/Angel, nie wpialaj się do nie swojego tematu.//
‐ Nie kuwa, nie wiem.
Podchodzi do niego odrzucając książkę.
‐ I gówno mnie to obchodzi, możesz mnie pobić, zabić czy co tam kuwa chcesz a ja nadal będę miał to w dupie. Tak więc kuwa albo się wytłumacz albo ku*wa mnie zabij.
Odrzuca gruzy stołu i wyciąga miecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był taki, że nie wyciągnąłeś miecza. Ba, nawet nie mogłeś się poruszyć.

[Kubeł1001]

ninja618

Jednak wypowiedział to co miał na myśli.
‐ A teraz się pie**ol.
Patrzy na niego z nieukrywaną wrogością i obrzydzeniem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z tym może być pewien problem. ‐ odpowiedział po czym dodał: ‐ A więc może teraz wysłuchasz mnie zanim zaczniesz niszczyć meble i próbować mnie nastraszyć?

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Ja Cię nie próbuje straszyć ty cholerny baranie tylko informuję. A teraz mów ku*wa bo mi się nudzi.
Mówi to wszystko z prawdziwą nonszalancją jakby jego miecz był przy szyi nieznajomego.