Zamek Wilczara

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Mhm. To może dasz mi się ku*wa ruszać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niedbałym gestem sprawił, że znów odzyskałeś władzę nad swoim ciałem.

[Kubeł1001]

ninja618

Rozciąga się a jego kości trzaskają niczym u kościotrupa.
‐ Ech. Dobra szefie. Co mam niby zrobić?
Siada na fotelu i woła swojego sługę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Obecnie? Zebrać jak najwięcej sił. ‐ wyjaśnił krótko.
Tymczasem sługa przybył.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Przynieś mi krwi, byleby szybko.
Mówi do sługi po czym zwraca się do swojego nowego szefa.
‐ Niby ku*wa jak mój drogi? Wyczarować? Spróbuję skrzyknąć kilka wiosek. Dodatkowo posłużę się magią ale niczego nie obiecuję. Ty też musisz coś włożyć od siebie, za darmo nie robię. Nawet jeśli możesz mnie zabić. A tak, w kwestii zapłaty. Co dasz mi w zamian? I nie mów o życiu bo mam je w dupie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja poczyniłem niezbędne przygotowania już dawno i te nadal trwają, ale to nadal za mało…
Tymczasem kościej wrócił z kieliszkiem krwi.

[Kubeł1001]

ninja618

Wypija jednym ruchem.
‐ Dziękuje mój drogi. Możesz odejść.
Zwraca się do pracodawcy.
‐ Dobrze, dobrze. Pomogę, ale co mi za to dasz? Bo mogę skrzyknąć kilkunastu ludzi, zrobi się napady na wioski, porwie małe dziatki i przyswoi pod nasze rządy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie potrzebuję żywych. ‐ rzucił jakby było to oczywiste. ‐ Wyślij swoich zbójów. Niech kradną co chcą, a dla Ciebie przywiozą trupy mieszkańców. Ożywisz ich i dozbroisz. Powinno wystarczyć. Póki co.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Ale małe dziatki i tak wezmę ze sobą. Będą moją nową grupą.
Zawołał swojego konstabla po czym powiedział mu.
‐ Niech wioskowi dozbroją się i ruszą na rabunki. Mają mi przywieść trupy, wszystkie. A dzieci mają przywieść dla mnie, żywe. Jeśli za bardzo się stawiają to zabijać. To wszystko. A i mają się spieszyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Konstabl odszedł by przekazać rozkazy, a Arantir też zaczynał się zbierać.

[Kubeł1001]

ninja618

Wstał po czym przetarł twarz.
‐ Mam nadzieję, że warto to robić. I mam nadzieję, że wiesz, że lepiej mnie nie oszukiwać.
Wyciąga do niego rękę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uścisnął ją, zadziwiająco mocno. Po czym odszedł, a wraz z nim jego gwardia.
I zostałeś sam, jeśli nie liczyć mnożących się pytań.

[Kubeł1001]

ninja618

Rusza do sali tronowej po czym siada na tronie i wzywa swojego konstabla numer dwa.
‐ Nasz zamek ma zostać fortecą, postawić całą armię w stan gotowości. Dozbroić strażników i żołnierzy, przygotować laboratorium. Aha, wyślij jeszcze posłańców do grup najemników, którzy nie boją się walczyć za mnie. To wszystko, i niech ktoś mi przyniesie wino.
Rozciąga się.
‐ Przygotować też moją zbroję. Ruszać się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odszedł by wydać polecenia.

[Kubeł1001]

ninja618

Wstał po czym zaczął trenować walkę kosturem, robił szybkie i wolne wypady, celował w powietrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trening, jak to trening. Jakoś idzie.

[Kubeł1001]

ninja618

Nadal trenował. Po godzinie usiadł spokojnie na tronie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spokojnie siedziałeś i dziś za wiele się raczej już nie wydarzy.

[Kubeł1001]

ninja618

Wstał z tronu po czym ruszył na balkon. Tam stanął i zapatrzył się na księżyc.
‐ Jakiż piękny krajobraz…
Zaczął tańczyć walca powoli w rytm niesłyszalnej muzyki. Jego oczy świeciły się na niebiesko. Zaczął się śmiać po czym złapał jednego ze szkieletów i zaczął z nim tańczyć walca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkielet nie był zbyt żywym partnerem do tego tańca, i w ogóle tańczyć nie potrafił, ale znosił to dzielnie. I w milczeniu. Przede wszystkim w milczeniu.