Fort w Verden

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoi ludzie zaczęli rozrywać zbroję rycerza mimo, że dawał słabe oznaki życia.
A Ty zobaczyłeś piękną elfkę w bogato zdobionej sukni, a także dwie córki. Jedna miała może z 15 lat i była pełnej krwi człowiekiem, a druga z 24 lata i wyglądała jak syn rycerza ‐ postura człowieka, ale oczy, uszy, włosy i oczy jak u elfa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Witam drogie panie .‐ słowo “drogie” wypowiedział lekko rozbawionym tonem, po czym spojrzał na Elfkę ‐. Zrządzeniem losu porwaliśmy tą karawanę pozbawiając panią męża. Przewieziemy was do mojego fortu i tam porozmawiamy w sprawie okupu, jakieś pytania ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zachowały się nadzwyczaj spokojnie. Elfka pokiwała głową.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//To że pokiwała znaczy że ma pytanie ;‐; ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

// Tak ;‐;
‐ A zagwarantujesz nam bezpieczeństwo, przed Twoimi… ludźmi?

[Kubeł1001]

Bilolus1

<a miałem taki ambitny plan ;c>

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dwa, ale uciekły.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Dobra, zostaw tu 20 ludzi i powiedz im żeby bronili dopóki nie przyślę tu koni pociągowych ‐. a powóz z żoną i córkami bierzcie na barki i idziemy ‐.

Więc gdy dotarli na miejsce, czyli do fortu urządził obiad i posadził żonę rycerza przed sobą po lewej stronie a córki po prawej .

‐ Więc mam do pani pytanie . Jest ktoś za was skłonny zapłacić okup ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jedynie mąż zarządza wydatkami.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Rodzina, przyjaciele . Ktokolwiek ?

Baronowi coś się przypomniało, rozejrzał się po sali i przywołał do siebie jakiegoś żołnierza który stał przy wejściu .

‐ Wyślij konie zaprzęgowe do karawany, tu masz moje pozwolenie, daj to kwatermistrzowi ‐. przekazał mu pieczątkę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierz kiwnął głową i odszedł, a ona spojrzały po sobie.
‐ Niestety. Nikogo nie mamy. To znaczy, że nasz zabijesz?

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ehh, nie . Nie mam serca was zabić .‐ spojrzał na nią ‐. Nie wiedziałem że będziecie jechały razem z karawaną .

Zamyślił się .

‐ Gdzie leżą wasze włości ? Dam wam eskortę i was tam odeślę .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mieszkamy w Złotych włościach, na pograniczu królestwa ludzi i elfów. Ale jeśli trzeba to… jednak ktoś może zapłacić okup.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Machnął ręką .

‐ Nie, i tak wystarczająco zarobiłem na waszym nieszczęściu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A więc kiedy możemy odjechać?
// Szlachetny z Ciebie rozbójnik, Bill :V

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Gdy tylko przyniosą mi tu raport w sprawie odebranych rzeczy z karawany, bo wysłałem tam prawie wszystkie konie

Nałożył sobie trochę mięsa na talerz, miał jedną kucharkę ‐ panią Wiesię od 5 lat . Może i potrafiła jego ludźmi rzucać po kątach, ale każdy przyznawał że gotowała niesamowicie .

• Ehh… za stary na rozbójnictwo jestem *.
  /Chcę po prostu odzyskać tych ludzi którzy pojadą z nią ;‐; //

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kobieta kiwnęła głową na znak, że rozumie. A Twoi ludzie nie wracają.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie Baron kontynuował jedzenie, a gdy skończył przeszedł przez długość stołu i wyjrzał na zewnątrz przez oszklone okno, na plac główny .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kilku wartowników krzątało się na murach, ale poza tym nic.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Gdy panie skończą jeść proszę porozmawiać ze strażnikami przy drzwiach, on was odprowadzi do pokojów, pojawiły się małe komplikacje .

Baron wyszedł z jadalni i wyruszył do kwatermistrza, zapukał do drzwi i wszedł zanim ktoś ze środka zdołał odpowiedzieć .

‐ Wysłałeś ludzi z końmi ?