Enklawa Magów Powietrza

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odskoczył w bok z lekkim przerażeniem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamień, na którym stanąłeś runął w dół.
‐ Znajdź równowagę w sobie, by znaleźć ją tutaj. ‐ powiedział przewodnik donośnym głosem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odskoczył do tyłu, nie dość, że ziemia mu pod nogami znikała to jeszcze musiał myśleć o co chodzi z tą równowagą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I ten kamień runął w dół. Jeśli nie wyczaisz w porę o co chodzi temu Magowi to niedługo skończy Ci się podłoga.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Znów odskoczył, lecz ostatni raz, uspokoił się i stanął w miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamień powinien runąć w dół, a Ty z nim. Lecz tak się nie stało.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Spojrzał na przewodnika z ulgą i spokojem, był nawet lekko dumny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamień lekko się zachwiał…

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zaczął powoli iść w stronę przewodnika, wiedział, że wahanie się oznacza śmierć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kamienie już się nie chwiały, ale mogą zacząć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Mogą, ale tego nie robią.
‐Co dalej?
Spytał się w języku migowym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stałeś już na bezpiecznej podłodze, więc nie masz się czego bać. Starzec pokręcił głową i po prostu poszedł.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Poszedł za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zostań. ‐ stwierdził stanowczo idąc dalej.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Stanął w miejscu czekając jak wierny piesek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Druga Próba. ‐ usłyszałeś za swoimi plecami.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odwrócił się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Za Tobą stał umięśniony Mag z łysą czaszką. Zabawne mogło Ci się wydać to, że był dość niski. Mierzył może 1,2 lub 1,3 metra wysokości.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐A myślałem, że to ja jestem niski.‐Pomyślał patrząc na maga i czekając na jakąś reakcję z jego strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wzrost nie ma znaczenia, śmieciu! ‐ ryknął po czym niespodziewanie chwycił Cię za kołnierz i przyciągnął w dół tak, że jego i Twoje oczy były na tej samej wysokości. ‐ Ja nie będę taki pobłażliwy jak ten staruch. Jeden zły ruch, jedno krzywe spojrzenie i z radością zepchnę Cię z miasta. Jasne?! ‐ znów wrzasnął po czym puścił Cię i szybkim kokiem skierował się w kierunku korytarza, którym tu trafiłeś.