Zamek Dragonusa

[Kubeł1001]

ninja618

Wchodzi do zamku i rozgląda się.
‐ Siostrzyczko!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt nie odpowiadał.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Znów jej nie ma. Ech…
Siada na swoim tronie i bierze książkę po czym zaczyna czytać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt Ci nie przeszkadzał.

[Kubeł1001]

ninja618

Nadal czyta aż w końcu woła służbę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przyszło dwóch służących.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Proszę podać mi obiad. I zawołać moją siostrę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeden pobiegł do kuchni, a drugi powiedział:
‐ Panie, pańskiej siostry jeszcze nie ma.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Dobrze. Przynieś mi w takim razie moją fajkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ten odszedł i po chwili wrócili obaj ‐ jeden z posiłkiem, a drugi z fajką.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ Możecie odejść. Dziękuje.
Zaczyna jeść, czasem sobie popala.
Ech… tych kobiet nie ma! Takie nudy do były jak miałem 33 lata…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt nie przeszkadzał. Cisza i spokój.

[Kubeł1001]

ninja618

Znów wzywa służbę aby wzięła naczynia i zamyka oczy, pali i myśli, myśli tak naprawdę o wszystkim.
‐ Może do miasta się wybiorę…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoje rozmyślania przerwał jeden ze służących, który wbiegł trzymają w ręku strzałę.

[Kubeł1001]

ninja618

‐ A cóż to się stało?
Patrzy na niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był zbyt roztrzęsiony, żeby coś powiedzieć. A do strzały była przywiązana karteczka.

[Kubeł1001]

ninja618

Przewraca oczami i wstaje po czym lekko acz dostanie strzela go z liścia w twarz i bierze strzałę, siada na tronie i czyta co jest na karteczce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

*Drogi Dragonusie!
Mroczny Elfy mają coś czego Ty chcesz, a my chcemy tego co Ty masz. My chcemy złota, a Ty pewnie chcesz odzyskać swoją siostrzyczkę?
Dokładnie. To my ją porwaliśmy i jeśli w ciągu dnia nie dostarczysz okupu w wysokości pięciuset sztuk złota pożałujesz.
Mroczne Elfy. *

[Kubeł1001]

ninja618

Wybucha donośnym śmiechem i klepie się po udzie. Nagle poważnieje, jakby coś go uderzyło, mówi do siebie. Mówi teraz starczym głosem.
‐ Co zrobimy?
Zmienia głos na słodki.
‐ Może damy im okup?
Starczy głos znów przemawia.
‐ Nie, tutaj trzeba walki, walki!
Słodki głoś śmieje się.
‐ Walka! Walka! Tak!
Śmieje się strasznie i patrzy na sługę.
‐ Zeeebrać moich żołnierzy.
Oblizuje usta.
‐ Spalimy las!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zapomniałeś panie, że Twoi żołnierze zdezerterowali kiedy nie wypłaciłeś im żołdu?