Siedziba Księcia Krasnoludów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ale nie trafiłeś. A jeden z przeciwników trafił Ciebie w plecy. Powierzchownie, ale bolało jak cholera.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie zaczął się cofać do wyłomu w barykadzie nie dając podejść przeciwnikom do siebie machając toporem, ból w plecach przyćmiła adrenalina .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się uciec.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Więc cofnął się, ranny wolał nie walczyć samemu . Zaczekał aż jego wojsko też przebiegnie przez wyłom .

[Kubeł1001]

Kuba1001

W końcu przybyli.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Jest ich czterech. Zabić !‐ powiedział do swoich po czym podniósł się z bólem i ruszył za swoimi .

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ ATAK!!! ‐ tak darli się Twoi ludzie podczas szalonej szarży na pozycje wroga.

[Kubeł1001]

Bilolus1

On też zaszarżował, chociaż nie tak entuzjastycznie bo ból w plecach mu na to nie pozwalał. Postarał się odszukać jakiegoś przeciwnika który walczył z jego człowiekiem i zajść go od tyłu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikogo takiego nie było głownie dla tego, że wszyscy przeciwnicy w pomieszczeniu byli martwi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Uh…z martwymi bić się nie będę ‐.

Gdy to powiedział podszedł do jakiegoś stołu który najwyraźniej nie został wykorzystany jako barykada i usiadł na nim. Zdjął napierśnik, dotknął pleców i przyjrzał się dłoni, sprawdzał czy przeciwnik go jedynie drasnął czy ciął przez płyty do krwi .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krew była. Rana była mała i nie zagrażała życiu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Samo zakrzepnie…

Zawiązał napierśnik po bokach, wstał i zaczął szukać drzwi do pokojów książęcych, bo tam zapewne owy książę się ukrył .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drzwi było sporo, a pokojów jeszcze więcej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Przeszukać pałac ! Księcia mi tu żywcem sprowadzić ! Dla tego który to zrobi 500 sztuk złota !‐ wykrzyknął do swoich ludzi po czym zabrał się za oglądanie ran po bełtach, zdjął naramiennik i sprawdził czy bełt przebił się do skóry czy tylko wgniótł pancerz .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wgniótł pancerz i zranił Cię, ale to była płaska rana z racji tego, że pancerz zamortyzował siłę z jaką bełt miał się wbić.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wyciągnął bełt z naramiennika i znowuż go założył, gdy jego wszystkie rany były w miarę ogarnięte zsunął się ze stołu, i skierował się do miejsca gdzie zostawił włócznię .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłą na miejscu. Nikt nie był na tyle głupi lub odważny, aby spróbować ją zabrać.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Zaskoczyłeś mnie .

‐ Noo…tu jesteś, ostatnio byłaś na mnie trochę zła…‐ spróbował ją podnieść, jeśli była nadal tak gorąca szybko ją upuszcza .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Akurat ostygła.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Więc podniósł ją i wrócił na swój stół, siedział i czekał aż w końcu jego ludzie dopadną Księcia i go tu przyprowadzą .