Londyn
-
-
-
-
-Taka tam, zlecona osobiście przez tego, kto wami tutaj dowodzi w Londynie. - Odparł z uśmiechem skrytym pod maską. - I nie, nie wiedziałem, że wszyscy jesteście tutaj teraz absolutnie zajęci.
-
Antek:
Cała ta apokalipsa jest właściwie absurdalna, a Londyn jest mały miastem. Oczywiście, jeśli liczyć jego niezrujnowane części. A teraz pora chyba w końcu zacząć działać, prawda?
Vader:
Najwidoczniej jego autorytet, kimkolwiek był, wystarczył, bo mężczyzna od razu zmienił ton i nastawienie do Ciebie.
- Było tak od razu. Mamy robotę, ale może pogonię kilku chłopaków, żeby skończyli szybciej. Przyjdź za godzinę i dostaniesz swojego technika. -
Oczywiście, że trzeba będzie działać. Zaczął więc szukać innego wyjścia ze stacji metra, gdyż gdyby próbował wyjść tam, gdzie wszedł, pewnie by spotkał tamtą hordę, przed którą uciekał.
-
Pokiwał głową.
-I jeszcze jedno, już tylko pytanie. Szukam swoich niektórych towarzyszy, a coś kojarzy mi się, że odpoczywają aktualnie korzystając z dobrodziejstw napojów alkoholowych. Wiesz być może, gdzie mógłbym ich znaleźć? -
Antek:
Jako że idąc w lewo, po kilkudziesięciu metrach zauważyłeś zawalony tunel, który blokował dalszą drogę, pozostało zawrócić i ruszyć w prawo. Tam rzeczywiście widziałeś stację metra, ale nie tylko: Były też prowizoryczne barykady, ogniska i uzbrojeni ludzie w maskach przeciwgazowych…
Vader:
- Nowy jesteś, co? Ja sam, zanim znalazłem Klub, błądziłem po okolicy i bazie kilka miesięcy. - odparł mężczyzna i zarechotał. - Musisz iść na obrzeża na wschodzie, niedaleko inii naszych okopów. Poszukaj zrujnowanego klubu nocnego i wejścia do piwnicy. I nikomu nie mów, że wiesz to ode mnie. -
- Oho, pewnie ci od drezyny… - pomyślał, widząc ludzi w maskach przeciwgazowych, ale spróbował przyjrzeć im się bliżej, żeby mieć pewność, że to faktycznie są ci sami ludzie, których spotkał podczas “gonitwy” za drezynę ocalałych.
-
-Dzięki. To wszystko.
Skorzystał więc ze wskazówek, żeby dostać się do Klubu, gdzie powinni przesiadywać komandosi. -
Antek:
Tamci nie mieli żadnych emblematów czy innych znaków rozpoznawczych na swoich strojach, więc musisz z góry założyć, że to osoby należące do tej samej grupy, choć cholera wie, jakiej dokładnie.
Vader:
O ile okopy, a potem budynek, znalazłeś bez trudu, to schody zaczęły się, gdy przyszło Ci szukać jakiegoś zejścia do podziemi. Czyżby technik postanowił odegrać się na nowym w bazie za odebranie mu jednego z techników i zrobił Cię w jajo? -
Założył, że nie ma innych przejść, a jeśli są, to są one albo zagruzowane, albo ktoś ich pilnuje, toteż wyszedł z podniesionymi rękoma w kierunku ludzi z maskami przeciwgazowymi.
- Nie strzelajcie… Proszę… - powiedział myśląc, iż to będą jego ostatnie słowa. -
Jeżeli to zrobił, to mógł go tutaj przyprowadzić na kolanach. Poszukał jakiegoś zejścia do podziemi, możliwe że ukrytego pod jakąś blachą.
-
Antek:
Nie strzelali, tak jak chciałeś, ale to nie oznacza, że tego nie zrobią. Jedynie wycelowali w Ciebie dłoń, a jeden kazał Ci podejść z rękoma w górze bliżej.
Vader:
Musiałeś przerzucić kilkadziesiąt dobrych kilogramów gruzu, złomu, drewna i innego śmiecia, ale dzięki temu wreszcie znalazłeś otwartą klapę w podłodze, a pod nią metalową drabinkę prowadzącą w dół. -
Tak też zrobił.
-
- Czego tu szukasz? - warknął jeden z nich, podchodząc bliżej. - Nasłali Cię tamci z dworca, tak?
-
- Kompletnie nic nie wiem o “tamtych z dworca”. Jedynie szukałem wyjścia. - próbował się wylegitymować z podniesionymi rękoma.
-
- Tak pewnie powiedzieliby tamci z dworca! - krzyknął inny mężczyzna, a tamten, który Cię przesłuchiwał, pokiwał głową, jakby rzeczywiście trafił do niego ten argument.
- Nie ma tak łatwo. Ostatnio Wam się nie udało i teraz próbujecie podsyłać nam szpiegów, co? -
- Nawet gdybym był szpiegiem, to bym ubrał coś mniej podejrzanego aniżeli strój żołnierza z okresu drugiej wojny światowej.
-
- Dla mnie mógłbyś ubrać nawet kostium misia grizzly, szpieg to szpieg, a takich każemy w ten sam sposób: Kula w łeb.
