Beach City

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
Włosy są jak puchata poduszeczka. Aw…
Diamencik się zarumienił na miętowo i uroczo złożył rączki.
-Dz-dziekuję…

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie ma za co, Promyczku. - powiedział, po czym przykucnął i ją czule przytulił, nie dając jej nawet specjalnego czasu na odpowiedź.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
Nawet jej całość jest teraz taka jakby… Miękksza. Diamencik od razu odwzajemniła uścisk, przytulając głowę do swojego opiekuna.
-Kocham Pana.

[Andreas D.]

Woj2000

Miękka niczym… słodka, biała pianka zrobiona ze światła.
-Ja ciebie też, Diamenciku.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
Teraz Kevin mógłby przytulać się do swojej podopiecznej dosłownie całymi dniami!
-Ja pana bardziej~

[Andreas D.]

Woj2000

I najpewniej będzie to robił, tylko Kevin nadal pamięta o dawnej obietnicy. Czyli znalezieniu bezpiecznego miejsca dla Diamenciku. Może… Nowy Jork? Duże miasto, gdzie łatwo się ukryć w tłumie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
Tak… Tak, to może być całkiem dobry pomysł, szczerze mówiąc. Kevin trochę funduszy ma, może tam dotrzeć. Będzie mógł też wynająć jakieś mieszkanie, znajdzie sobie pracę… No co może pójść źle?

[Andreas D.]

Woj2000

Jest to prostu plan idealny! Tylko trzeba będzie się wrócić do domu po samo…
-*A, nie, to zły pomysł. Na pewno będą go szukać. Trzeba pojechać czymś innym. Autokarem na przykład. * - pomyślał zdeterminowany, po czym odezwał się do słodkiej podopiecznej.
-A ja ciebie bardziej, Promyczku.
Po czym poprzytulał się tak jeszcze jakiś czas, po czym odezwał się spokojnie.
-To co? Koniec tulenia i jesteśmy gotowi na wyjazd z miasta?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
A więc, autokarem do Nowego Jorku razem z Diamencikiem! No po prostu nie mogło być lepiej. Po chwili namysłu Diamencik odpowiedziała:
-Po pierwsze, ja pana kocham najbardziej na świecie, a po drugie, to szkoda, ale tak… Ale jak już będziemy w mieście to będziemy mogli się przytulać całymi dniami?

[Andreas D.]

realpapyrus

Nie przesadzajmy, prawie każdy.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jeśli będzie na to czas, to oczywiście, Promyczku - odpowiedział, po czym dodał, jednocześnie ponownie czochrając ją po jej poduszeczkowatych włosach - To co? Idziemy?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

RP:
No chyba jednak każdy.
Woj:
-Tak, proszę pana. - odpowiedziała, jednocześnie trochę ocierając o Kevina tą swoją słodziutką fryzurę.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin po krótkiej chwili powstał, po czym podał Diamencikowi dłoń.
-To chodźmy. - odrzekł wesoło, uśmiechając się do niej.

[Andreas D.]

realpapyrus

A osoby które byłyby tym zszokowane?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Woj:
-Oczywiście, proszę pana! - odpowiedziała wesoło Diamencik, a następnie podała Kevinowi rączkę.
RP:
Hm… Nie ważne, nie ma czasu na takie myślenie. Czas szukać więcej dziwactw!

[Andreas D.]

realpapyrus

James myśli gdzie by poszukać więcej dziwactw.

[Andreas D.]

Woj2000

I w tak wesołej atmosferze Kevinowi nie pozostało nic innego, jak tylko pójść w stronę przystanku autobusowego wraz z trzymanym za rączkę Promyczkiem i w końcu wyjechać z miasta, by zagwarantować Diamencikowi bezpieczeństwo od kosmicznych zagrożeń.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

RP:
Może… Tam gdzie James się ich najmniej spodziewa?
Woj:
I przy okazji zagwarantować samemu sobie bezpieczeństwo od rodziców. A swoją drogą, że prawdopodobnie oddali by Diamencik do domu dziecka…

[Andreas D.]

realpapyrus

James sprawdza czy nie ma niczego dziwnego w swoim portfelu.

[Andreas D.]

Woj2000

A Kevin nawet nie chce myśleć, co by się wtedy stało z Diamencikiem. Nie chodzi tu nawet o rozłąkę, tylko o fakt, że domy dziecka… nie są, mówiąc łagodnie, dobrymi miejscami dla dzieci.
Kevin nadal idzie w kierunku przystanku, wciąż prowadząc swój Promyczek za rączkę.