Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Ultron zaczął grzebać nóżką w środku głowy Lapis.
Pokazał Lapis, by w razie czego uciekała.
Ultron chyba się zainteresował jej Klejnotem.
Zacisnęła pięść. W razie czego zaatakuje. //A gdzie jest? Na artach kiepsko widać.
// Uznałem, że tak jak na miejscu które wygląda jak ścięta szyja. //. Lapis zachichotała. Ultron wyszedł, a telefon zadzwonił.
Odebrała go i na głośnomówiący.
-Twoja koleżanka to istota perfekcyjna. W pełni syntetyczne życie takie jak je sobie wyobrażałem. Lapis się zarumieniła.
-Ideał jest nieosiągalny. Jest zmienny.
-Jeśli tak, to na czyim ramieniu siedzę?
-Na ramieniu Lap.
-Bardzo śmieszne.
-Taka prawda.
-Złości Cię, że mam z nią więcej wspólnego niż ty?
-Wcale nie.
-Dyskusja nie ma sensu kiedy wiem, że mam rację.
-Przemawiać do idioty jesr jak strzelać do pabcerza przedniego Panzerkampfwagena VI B z działa podstawowego Shermana z 20 metrów.
-Właśnie dlatego zdecydowałem się z tobą teraz nie rozmawiać.
-Ruszasz gówno, to zaczyna śmierdzieć.
-Skąd masz ten tekst, z przedszkola?
-Dobra, nie grajmy sobie na nerwach, bo jedyne co dostaniemy do w papę.
Andrzej_Duda
