Nowy Asgard

[Andreas D.]

korobov

Spojrzał się, kiedy nie będzie nikogo, po czym z niewidzialnością podreptał do niego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tatuś się uśmiechnął, widząc latający kawałek młota.
-Dobra, robota. Chodź się przytul!

[Andreas D.]

korobov

Przytulił się do niego i zaczął się obcierać niczym kot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Awww, jakiś ty uroczy. Masz to o co Cię prosiłem?

[Andreas D.]

korobov

Położył fragment przed nim.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tatuś się uśmiechnął i poklepał swoje dziecko po głowie.
-Kapitalnie, mały. Teraz tylko trochę sztuczek i mój plan się uda. Możesz się na chwilę odwrócić?

[Andreas D.]

korobov

Odwrócił się i zaczął się czyścić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ze strony tatusia wydobyło się szybkie bziuknęcie i dźwięk opadania.
-Kocham Cię, mały.

[Andreas D.]

korobov

Spojrzał się o góry tak, by widzieć twarz taty.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tatuś się wesoło uśmiecha, ale jednocześnie nie może się powstrzymać od śmiechu. Pewnie to przez to, że sekundę przed czułościami słownymi wobec swojego dziecka zrobił z tym kawałkiem młota to, co z nim przed chwilą zrobił.

[Andreas D.]

korobov

Odwrócił się szybko na lewo by sprawdzić, co to.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ale po co się spojrzał w lewo? Nic tam nie ma.

[Andreas D.]

korobov

No to w miejsce, gdziw upadło to coś.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ale to nigdzie nie upadło. Zniknęło gdzieś.

[Andreas D.]

korobov

Spojrzał się na tatę.
“Gdziw to jest?”- mówiła jego twarz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tam, gdzie się tego nie spodziewasz, ptysiu.

[Andreas D.]

korobov

Wywalił język i spróbował się na niego wespnąć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Tatuś nie przeszkadza swojemu synkowi.

[Andreas D.]

korobov

No to na ramię. Dopóki się nie wdrapie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili znalazł się na ramieniu swojego taty.