Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
On tylko pisknął lekko.
Trzeba przyjąć, jest tu dużo lepiej niż w tej wentylacji…
O wiele lepiej. -Tato… A jak długo byłem nieprzytomny?
-Jakieś dwie godzinki.
Spróbował się podnieść.
Wciąż nie może.
-Tato… Zaniesiesz mnie na okno?
-A nie przewieje Cię?
-Chcę tylko spojrzeć na zewnątrz…
-A to w porządku. Już teraz?
-Tak…
-A minął Ci choć trochę paraliż?
Spróbował ruszyć łapką przednią prawą.
Ruszył nią, ale bardzo nieznacznie.
-Troszeczkę tak…
-Moje biedactwo… A tak z ciekawości, dlaczego chcesz wyjrzeć? Tak po prostu chcesz się rozejrzeć?
Tata wziął Vergisa na ręce, wstał z łóżka, podszedł do okna i posadził swojego małego na wewnętrznym parapecie.
Spojrzał się przez okno na zewnątrz.
Zobaczył śliczną, miejską panoramę Nowego Asgardu.
Andrzej_Duda
